Επίσημο ηλεκτρονικό βιβλίο συλλυπητηρίων / Official online book of condolences
Eκφράζουμε τον συγκλονισμό και την βαθύτατη θλίψη μας για τον αιφνίδιο, αδόκητο και σκληρά πρόωρο θάνατο του Τάσου Μητσόπουλου. Διερμηνεύουμε αισθήματα οδύνης και πένθους που διακατέχουν ολόκληρο τον κόσμο της Κύπρου, την ώρα που μας φεύγει ένας άνθρωπος που λάμπρυνε με την παρουσία και την προσφορά του τη δημόσια ζωή του τόπου μας. Αυτή τη σκληρή ώρα, της τόσο ξαφνικής και αναπάντεχης απώλειας, η οδύνη σμίγεται με την υπερηφάνεια της ηγεσίας, των μελών και των φίλων του κόμματος μας που μια τόσο ξεχωριστή πολιτική προσωπικότητα, όπως ήταν ο εκλιπών Υπουργός Άμυνας, υπηρέτησε και ανέδειξε με τη δράση του την παράταξή μας.Προσηνής, καλοσυνάτος και εκλεπτυσμένος, ο Τάσος Μητσόπουλος ήταν ένας άνθρωπος που πέτυχε με μοναδικό τρόπο να συνδυάσει την ευαισθησία και την αγάπη για τον άνθρωπο, μαζί με το λειτούργημα της πολιτικής. Ο Τάσος ήταν σοβαρός, μεθοδικός, διαλλακτικός και μετριοπαθής πολιτικός, που ήξερε να υπηρετεί αρχές και να στέκεται σε αξίες. Πιστός και αφοσιωμένος αξιωματούχος, ήταν πάντα σαφής και καθαρός, αθεράπευτα αντίπαλος του λαϊκισμού, αποφεύγοντας σταθερά τις εντάσεις και την οξύτητα. Αποτέλεσε ένα μοναδικό υπόδειγμα πολιτικού.
Με τη δράση του, ο Τάσος Μητσόπουλος εξύψωσε τον πολιτικό μας πολιτισμό. Είχε ένα μοναδικό τρόπο και βρήκε την ισορροπία να είναι ταυτόχρονα πολίτης της Ελλάδας και της Κύπρου. Συνέδεσε την ζωή του με την κοινή Ευρωπαϊκή πορεία ολόκληρου του Ελληνισμού, μέσα από την πλούσια δράση του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, την Νέα Δημοκρατία, το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, τα Υπουργεία Συγκοινωνιών και Έργων και Άμυνας της Κύπρου κατά την Υπουργική του θητεία.
Για μας στον Δημοκρατικό Συναγερμό ήταν ο Τάσος μας, ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος, ο βουλευτής, ο κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος, ο Υπουργός μας. Ο άνθρωπος που συνέθετε και αποφόρτιζε τις εντάσεις. Πράος, ως ταπεινός συνεργάτης του Προέδρου της Δημοκρατίας, πάσχιζε για να προσδίδεται ουσία στην πολιτική διεργασία. Ο πολιτικός που με το ήθος και την αξιοπρέπεια του, προσέδιδε πρόσθετη αξία στην παράταξή μας. Αυτό το ήθος και η ευπρέπειά του, είναι και η μεγάλη του πολιτική κληρονομιά σε εμάς.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια μας στη σύζυγό του Κατερίνα και στα δυο παιδιά του, στον πατέρα του Άρη, στην αδελφή του Ευαγγελία, όπως και σε όλη την οικογένεια του, τους δικούς του και δικούς μας ανθρώπους που περνούν αυτή την αβάσταχτη δοκιμασία. Θέλουμε να νοιώθουν ότι θα είμαστε δίπλα τους.
Ο Τάσος Μητσόπουλος αφήνει μια έντονα θετική αύρα και την ανεξίτηλη σφραγίδα του στην πολιτική ζωή της Κύπρου. Αποτελεί μια τεράστια και δυσαναπλήρωτη απώλεια για όλους μας.
Η μνήμη του θα παραμείνει αιώνια.
Δημοκρατικός Συναγερμός
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου. Όσα χρόνια κι αν πέρασαν, η καλοσύνη, η αγάπη, η ευγένεια, η στάση σου, η μειλιχιότητα, η πραότητα, η ηρεμία που σε διακατείχαν ουδέποτε μπορούν να σβηστούν ακόμα κι αν συμπληρώνεται σε λίγους μήνες μια δεκαετία από τον αδόκητο θάνατό σου. Τα λόγια σου, η συμπεριφορά σου, όλα όσα σε διέπαν και η γενικότερη θέσπιση της θέσεώς σου γιατί η συμπεριφορά είναι πάνω από όλα, δεν μπορούν να ξεχασθούν, μήτε να λησμονηθούν. Ειδικά από ανθρώπους που ευεργετήθηκαν από εσένα. Η πολιτεία και ειδικότερα η πόλη της Λάρνακας, είχε δώσει το έναυσμα και τη γενικότερη κατάσταση με εσένα και εκεί που αναπαύεσαι, ας ανήκεις σε σκηνές δικαίων. Μέσα σε μια δεκαετία πολλοί εκδήμευσαν και μαζί θα είστε στους Ουρανούς, Χριστόφιας, Λυσσαρίδης, πολλές πολιτικές οντότητες και μονάδες. Πολλοί συγγενείς σου, ο θείος, ο πατέρας σου έπειτα από ένα έτος, ακόμη και η μητέρα σου που σε μερικές μόνον μέρες συμπληρώνονται εικοσιένα χρόνια από τη δική της εκδημία. Ο Θεός που πίστευες τόσον σε αυτόν, τώρα μεγάλωσαν και τα παιδιά σου, ενηλικιώθηκαν. Πάλιν όμως το στίγμα που άφησες ως βουλευτής, ως υπουργός, ως αξιωματούχος της Δημοκρατίας, ως αξιοπρεπής πολίτης, ως άνθρωπος με πολλές γνώσεις και εμπειρίες, με το μεγάλωμα των καταστάσεων ΠΟΤΕ δε θα ακυρωθεί. Πολλά γίνανε, και η πολιτεία σε αναγνώρισε και έβαλε το όνομά σου σε σχολεία, σε αίθουσες, σε δρόμους, σε πλατείες, σε πάρκα ακόμη και στο κόμμα σου δεσπόζουν φωτογραφίες. Εκλογές γίνανε, πολιτικά πρόσωπα πήρανε αξιώματα που είχαν συγκεράσει μαζί σου, αλλαγές πολλές εντάχθηκαν, διαφοροποιήσεις στις ζωές μας, ακόμη και ο κορωνοϊός μας έπιασε. Όλα ετούτα ποτέ δε θα χαθούν, γιατί εσύ ήσουν μια ιστορική προσωπικότητα. Η ζωή συνεχίζεται αλλά ποτέ δε θα ξεχασθείς για τα όσα προσέφερες. Είσαι μια ψυχή που πλανάται και μας ευλογά και το κυριότερο ήσουν η καλοσύνη και ένα βελούδινο χάδι αξιοπρέπειας, μειλιχιότητας και εντιμότητας. Μακάρι το ήθος σου να το είχαν και άλλοι, ακόμα και την εργατικότητά σου, τη σκληρή δουλειά, την αγάπη, την έγνοια σου για προσφορά. Ήσουν ένα δένδρο με πράσινα δάκρυα, ο άνθρωπος που ποτέ δε θα ξεχάσουμε. Τα λόγια αν είναι εγκάρδια και αληθινά θα εγγίζουν την ψυχή, δε θα μείνουν αλλοιώσιμα αλλά θα μείνουν σταθερά. Πολύ βαρέως το πήρανε όλοι τότε, αλλά σήμερα, στις μέρες μας, που ο επιφανειακός καταναλωτισμός και τα τοιάυτα έχουν πια άσημη στάση δεν μπορεί να ξεχασθεί η δική σου παρουσία. Ήσουν ο τηλαυγής φάρος στο έρεβος της πολιτικής, ήσουν ο άγγελος επί γης, ήσουν η παρουσία της ειρήνης. Όλα είναι εφήμερα και προσωρινά, ακόμα και οι άσκημες και οι καλές καταστάσεις, μόνον που με τα χρόνια που περνούν και τις συνθήκες που αλλάζουν αυτό που θα μείνει ανέπαφο είναι το έργο σου που μπορεί να χαραχτηριστεί ως ιστορικό. Μεγαλώνουμε όλοι και μαζί και οι ανάγκες μας, αλλάζει η τροχιά της ζωής μας.
Και άλλα ηλεκτρονικά βιβλία ανοίξανε για τον Χάσικο, για τον Κούρο γιατί πολλοί αποδήμευσαν και έπειτα από εσέ, όπως την Κλαίρη Αγγελίδου, τον Μίκη Θεοδωράκη. Πολλά πρόσωπα που είχαν πολιτική καριέρα και πολιτειακά αξιώματα, πολλοί άνθρωποι που ήταν αξιωματούχοι της Δημοκρατίας και μη. Που λένε το ουδείς αναντικατάστατος αυτό δεν ίσχυε στη δική σου περίπτωση και το κενό που άφησες από όπου κι αν πέρασες ήταν και θα παραμείνει μη αναπληρώσιμο.
Οι προγόνοι μας είναι σημαντικοί άνθρωποι, μόνον που στοιχειώνουν και παραμένουν με το χώμα ή με το οστεοφυλάκιο. Το μέλλον είναι αυτό που πρέπει να εστιαστούμε σε αυτό και στις καινούργιες καταστάσεις και τις προκλήσεις της ζωής που πρέπει να ακολουθήσουμε και που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με τα προβλήματα, τις δυσχέρειες, τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τα συναφή. Όμως το μέλλον δεν μπορεί να αγνοήσει το παρελθόν γιατί κάποιο κομμάτι του αποτελεί κι αυτό, δεν είναι κάτι το ανέπαφο ή το άσχετο. Είναι μάλιστα μια ιστορικότητα και μια πηγή ιστορίας, ειδικά για ανθρώπους που ασχολήθηκαν με την πολιτική. Η πολιτική είναι βασισμένη στο παρελθόν και στην ιστορία για να αποφευχθούν τα λάθη, οι λανθασμένες ενέργειες, τα τρωτά σημεία και τα αδύνατα στοιχεία – οι κερκόπορτες ούτως ώστε να μην μπορέσει κάποιος να πληγεί, και να αλλαχθούν οι στρατηγικές και να μπορέσουμε να ισχυροποιήσουμε κάποια δρώμενα και δεδομένα για να υπάρξει δύναμη για να έχουνε την ικανότητα στο να είμαστε έτοιμοι στις άμυνες και το κυριότερο να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και παρόμοιες πολιτικές ή κινήσεις που να μας προδώσουν με χειρισμούς που δεν ήταν σωστοί. Η ευγένειά σου υπόδειγμα, η συμπεριφορά σου παράδειγμα. Ως πολιτικός που μελέτησες την ιστορία, που την έγραψες με καλλιγραφία. Το ιστορικό μετρά για όλους, ακόμη και για τα προβλήματα υγείας, ακόμη και για τα θέματα, ακόμη και για μιαν εύχρηστη και ευχάριστη κατάσταση πάντα τα προηγούμενα έχουν μια συνάρτηση και συνάφεια. Το ήξερες αυτό ως νομικός που ήσουν πως πάντα και τα παλιά είχαν θέση. Η Ελλάδα, που έχει τη Νέα Δημοκρατία ως κυβερνών κόμμα, το Υπουργείο Εξωτερικών που υπηρέτησες, που παλιοί συναδέλφοι σου βρίσκονται στην Ελλάδα σε αξιώματα, ακόμα και ο θάνατος της Βιργινίας Τσουδερού που ακολούθησε τον δικό σου. Πολλά που γίνανε μέσα σε μια δεκαετία, με την υγεία στη χώρα μας, με την εκπαίδευση, με τους πολέμους, με την άμυνα και με τις επικοινωνίες/συγκοινωνίες και τα έργα στο Υπουργείο που ευτύχησε να σε έχει πολιτικό προϊστάμενο, με το κόμμα σου τον ΔΗΣΥ και τη Βουλή που ήσουν μέλος το καλύτερο και προηδρεύε άτομο της δικής σου επαρχίας στο κόμμα που σε μέστωσε και στη Βουλή που εργάσθηκες αφειδώλευτα, άοκνα, εργατικότατα, με αφοσίωση και αποτελεσματικότητα. Στην Ευρώπη την ίδιαν, γίνανε αλλαγές. Δυσάρεστα σίγουρα και ενοχλητικά, μα γίνανε και καλά που πρέπει να τα κρατήσουμε.
Είχα την τιμή να σε γνωρίσω, να εργασθώ μαζί σου, η τιμή και η λύπη, η οδύνη σμίγονται με την περηφάνια, τα λούλουδα, τα κόλλυβα και τα κεριά είναι για τους ανθρώπους οι ψυχές πετούν ελεύθερες μακριά από κάθε γήινη πολυτέλεια. Η δική σου ψυχή πετά στους χώρους που πρόσφερες, όπως είναι η Βουλή και το κόμμα, τα Υπουργεία, η Ελλάδα, τα Ιωάννινα που καταγόσουν, η Αθήνα που γεννήθηκες, σπούδασες και εργάσθηκες, η Νέα Δημοκρατία, ακόμα και η Ευρώπη που τόσα προσέφερες σε αυτήν και τόσα έδωκες και τόσα χάρισες και τόσο σκληρά είχες αφιερωθεί μέσα από την κοινοβουλευτική δραστηριότητά σου και το εργασιακό/επαγγελματικό σου ενδιαφέρον καθώς και μέσα από το ευρύ γνωστικό αντικείμενό σου.
Λύπη σίγουρα έφερε η απώλειά σου. Τρεις φορές, δυο μέσα στο 2015 σου άναψα τον τάφο σου, μια μέσα στο 2016 σου άφησα λουλούδια στο κιβούρι σου. Μολονότι, αυτά είναι πρόσκαιρα, εφήμερα και προσωρινά. Όλα είναι προσωρινά στις μέρες μας τίποτε δεν έχει μονιμότητα και τίποτε δεν έχει παντοτινή χροιά. Το μόνον που έχει είναι η κατάσταση που βρίσκεσαι εσύ = η αιωνιότητα.
Ευχαριστούμε. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν, οι άνθρωποι γερνούν, τα κτήρια παλιώνουν. Το μέλλον είναι ο χρόνος που περνά και τίποτα δεν τον σταματά, ακόμη κι αν κινείται αργά ή αν κινείται γρήγορα για κάποιους – οι ηλικίες και τα δεδομένα, τα πράγματα που έγιναν, καλά ή κακά, που ανήκουν οπωσδήποτε στο παρελθόν. Η ζωή συνεχίζεται χωρίς εσένα, όμως τονίζω πως το έργο σου, η συμπεριφορά σου, τα λόγια σου, η σοβαρότητα, το έργο που έδωσες, τα όσα χορήγησες, τα όσα προσέφερες, η σκληρή δουλειά σου και η όλη εικόνα και προσφορά σου αλλά τονίζω ξανά την ευγένεια, τη μειλιχιότητα και τη συμπεριφορά σου – ειδικά τη συμπεριφορά που είναι πάντοτε το κριτήριο για κάποιον για να αναγνωρισθεί, όχι μόνον ως πολιτικός αλλά και ως άνθρωπος – ποτέ δε θα ξεχασθεί. Θα μείνει καταγγεγραμμένο, σημειωμένο, ως ιστορία και κάθε φορά που σε θυμάμαι, τα όσα είχα επιτύχει στη συνεργασία μου μαζί σου, τα ενθυμούμαι, χαμογελώ, στενοχωριέμαι, αλλά τα θεωρώ τιμή, εμπειρία, ευλογία και ευχαρίστηση συνάμα.
Όλοι κάποτε θα καταλήξουμε, εσύ αδόκητα και τόσο γλήγορα. Όμως, επειδή πήγα ξανά σε κηδείες και ταφές έπειτα από τη δική σου, και άλλοι πέθαναν και νωρίτερα από σένα – πολλοί ξαναπαντρεύονται, συνεχίζουν τη ζωή τους, όμως η χωλότητα, όλα είναι στοιχεία που δρακιάζουν. Αυτό φαίνεται διότι στη ζωή μας ακόμη κι αν κάποιος πήγε πανεπιστήμιο, πρώτα πήγε πρώτη δημοτικού – άσημη φαίνεται η πρώτη δημοτικού, μόνον που ‘τανε τα σπάργανα και το πρώτο σκαλί. Η αρχή είναι το παν, όπως έγραψε κι ο Καβάφης. Πεθαμένοι πολλοί στη ζωή μας με τα χρόνια που περνάνε, όμως ζήσανε και τα όσα κάνανε στη ζωή τους και στη δική μας ανεξίτηλα σημάδια. Μαθήματα, άνθρωποι, κόσμος, κοινωνία – πολλά περάσανε από τη ζωή μας, άχρηστα και χρήσιμα, σχετικά και μη, τα ζήσαμε, τα περάσαμε, σήμερα άσημα μας φαίνονται μα κάποτε σημαντικά. Ήσουν όμως, κι εσύ, όπως όλοι όσοι φύγανε ένα κομμάτι της ζωής μας.
Αιωνία η μνήμη σου….
Καλό παραδεισο φιλε μου
Ας Είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει.
Αιώνια σας η μνήμη.
Ο Θεός να αναπαύσει τη ψυχή σου και πιστεύω σε έχει κατατάξει στις σκηνές δικαίων, όπως λέγεται στην εκκλησία. Ο πιο μετρημένος και ευγενικός Πολιτικός θα έλεγα……
Αιωνία σου, η μνήμη.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου Τάσο. Σήμερα συμπληρώνονται πέντε έτη από τότε που έφυγες από τη ζωή, τόσο αδόκητα και τόσο άδικα, τόσο ξαφνικά και τόσο βίαια για την πολιτική σκηνή. Η μειλιχιότητά σου, η ηπιότητά σου, η ευγένεια και η εργατικότητά σου ήταν αρετές σπάνιες για πολιτικό και ευρύτερα για τον κόσμο στην καταναλωτική κοινωνία που ζούμε. Αυτό που θα πούμε είναι ας αναπαύεσαι εν ειρήνη. Δεκάδες φορές θα σε μακαρίσουμε, όπως το πράξαμε την τελευταία πενταετία.
Αν ζούσες, θα ήσουν ο καταλληλότερος για Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, γιατί ως Υπουργός ήσουν άριστος των αρίστων. Κρίμα, τόσο άδικο, και τόσο νέος. Αλλά, φέρεται ότι ο Θεός σε ήθελε κοντά του.
Ο Θεός που τόσο πολύ πίστευες σ` Αυτόν, ας αναπαύσει στον Παράδεισο που σίγουρα πήγες γιατί ήσουν ένας εξαίρετος άνθρωπος τη δίκαιη ψυχή σου.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου Τάσο. Την περασμένη Κυριακή στον καθεδρικό ναό της πόλεως μας έγινε το πέμπτο ετήσιο μνημόσυνό σου και το τέταρτο ετήσιο του πατέρα σου. Αύριο συμπληρώνονται πέντε χρόνια ακριβώς από τη μέρα που έφυγες.
Τη μέρα που έπαθες το ανεύρυσμα, όλη η Κύπρος πάγωσε όταν άκουσε το μαντάτο. Όλοι έγιναν άσπροι και στενοχωρέθηκαν. Πάμπολλοι συνάδελφοί σου και αξιωματούχοι κομματικοί και κρατικοί έτρεξαν να μάθουν νέα σου. Δυστυχώς, τα νέα θλιβερά, την επόμενη μέρα αν και ανακουφιστήκαμε ότι ήσουν ζώντας σύντομα μάθαμε ότι η κατάσταση ήταν μη ανατρέψιμη και βαθμιαία επιδείνωση, έχοντας προμήνυμα το τέλος σου, που δεν άργησε να έρθει το σαββατιάτικο εκείνο μεσημέρι του Μάρτη.
Αύριο, που θα είναι οι χαιρετισμοί της Παναγίας που τόσο λάτρευες θα σου ανάψω το κανδήλι στον τάφο σου που εκεί αναπαύεται και ο θείος σου, οι γονείς και άλλα συγγενικά πρόσωπά σου. Η Παναγία που την έφεραν στο προσκέφαλό σου στο νεκροκρέβατό σου, που ορκίστηκες σ` αυτήν ως Υπουργός Αμύνης μια βδομάδα πριν γίνει το κακό, που έφυγες τρεις μέρες πριν τον Ευαγγελισμό της και την Εθνική Επέτειο της μητέρας Ελλάδος. Αύριο ας εκκλησιαστούμε για τη Β` Στάση της Υπερμάχου για να τη δοξάσουμε και να την παρακαλέσουμε ν` αναπαύσει εσένα και τους οικείους σου.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σας.
Κωνσταντίνα Αχιλλέως και οικογένεια.
Αύριο με το πέρας της θείας λειτουργίας θα τελεστεί στον καθεδρικό ναό της πόλης μας το πέμπτο ετήσιο μνημόσυνό σου. Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη, και εσύ και ο πατέρας σου που αύριο θα τελεσθεί το τέταρτο ετήσιο μνημόσυνό του, παρουσία της αδελφής σου που ήρθε από το εξωτερικό. Θα ήθελα πραγματικά να παραστώ αλλά δυστυχώς δε θα μπορέσω. Υπόσχομαι όμως να σου ανάψω ένα κερί.
Ξέρεις Τάσο ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός ήταν το σπίτι σου και από εκεί αναδείχθηκες. Προς τούτον το λόγο, θέλω να γράψω σε αυτό το ηλεκτρονικό βιβλίο συλλυπητηρίων για να δώσω μέσω αυτού κάποιο είδος μνείας, επαίνου ή μνημόσυνου προς εσένα. Τα νεκρολούλουδα θα είναι τα καλά λόγια που θέλω να προσφέρω σε εσένα για την παροχή σου στην πατρίδα μέσω των αξιωμάτων σου και διαμέσου του Δημοκρατικού Συναγερμού. Μακάρι το ήθος σου να το είχαν και άλλοι πολιτικοί και την αγάπη σου για σκληρή δουλειά, για την πατρίδα και για τους ανθρώπους της. Η αγάπη είναι αυτό που φέρνει κοντά τους πεθαμένους με τους ζωντανούς και στο μακρινό ταξίδι που κίνησες είναι το νόμισμα που περπατά. Δυστυχώς, η κακία μένει στους ζωντανούς και όχι στους νεκρούς. Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη και εσύ και οι συγγενείς σου στον Ουρανό και κάτω από τη γη, που πρέπει όλοι μας να προσευχόμαστε υπέρ της ανάπαυσης της ψυχής σου. Αύριο έχω ξαδέλφη Αλεξία που γιορτάζει και δε θα μπορέσω να παραστώ στην επιμνημόσυνη δέησή σου. Ωστόσο, θα ήθελα να αφήσω κάποια λουλούδια στον τάφο σου όταν το μπορέσω, ο Άγιος Αλέξιος ο Άνθρωπος του Θεού που γιορτάζει αύριο ας δώσει σε εσένα την ανάπαυση και την αρμονία, την ηρεμία και να ευφραίνει την ψυχή σου.
Ίσως μέσα στο Πάσχα, που θα γιόρταζες επειδή είναι και η Ανάσταση, και ήσουν Αναστάσιος θα είναι καλό μια και επισκεπτόμαστε ως ήθισται τους τάφους των συγγενικών και φιλικών προσώπων μας τη Μεγάλη Παρασκευή να σας αφήσουμε κάποια νεκρολούλουδα. Μιλώ στον πληθυντικό αριθμό επειδή στο κιβούρι σου βρίσκονται ενταφιασμένοι και άλλοι συγγενείς, γονείς, γιαγιάδες, θείοι και θείες, παππούς κ.ά.
Ο Θεός και εσύ από ψηλά να προστατεύεις τους ανθρώπους που σε αγαπούσαν στη Γη, και να προσέχεις την Κύπρο μας όπως γνοιαζόσουν και φρόντιζες γι` αυτή. Η απώλειά σου δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανέναν, γιατί κανείς δεν είχε τη δική σου καλοσύνη, αγάπη, ενδιαφέρον για την Κύπρο και άριστο ήθος. Δυστυχώς, ήσουν μοναδικός σε αυτές τις αρετές, όχι μόνο για το Δημοκρατικό Συναγερμό αλλά και παντού. Η αγάπη που σου είχε ο κόσμος και σε έβγαζε βουλευτή πρώτο της επαρχίας Λάρνακας ήταν η έμπρακτη απόδειξη. Μακάρι να ζούσες ακόμη λίγα χρόνια, ίσως επειδή ήσουν τόσο καλός να σε πήρε ο Θεός κοντά του γιατί σε ήθελε αγνό κι άσπιλο όπως ήσουν παρά την τριβή σου στην πολιτική: ευγενικός, να βοηθήσει, να στηρίξει. Ποτέ για τις φανφάρες, ποτέ για τα λούσα, για τα πολλά, ταπεινός, σεμνός, απλός. Ποτέ ποτέ δε θα ξεχαστείς, για όλα αυτά που πρέσβευες εν τη επίγεια ζωή σου.
Ευχαριστούμε.
Ο Μάρτιος είναι ο μήνας που κοιμήθηκες, τόσο εσύ, όσο και ο πατέρας σου. Προσφάτως, στον οικογενειακό τάφο σας προστέθηκε και ο θείος σου και πνευματικός πατέρας σου Ανδρέας Μούσκος. Όλοι υπηρετήσατε το Δημοκρατικό Συναγερμό από διάφορα πόστα και από πολλές θέσεις, εσύ υπηρέτησες και τη Δημοκρατία από το αξίωμα του Υπουργού, σε δύο διαφορετικά υπουργεία. Η σπουδαιότητά σου και η καλοσύνη σου μεγάλη, το ίδιο και για τον πατέρα και το θείο σου, και όλα όσα είχατε παρέχει στην πόλη μας τη Λάρνακα. Ποτέ δε θα σε ξεχάσουμε, και δε θα ξεχάσουμε ούτε και τους συγγενείς σου. Η πόλη σου σε ευγνωμονεί και ελπίζουμε ότι ο Θεός κατέταξε την οικογένειά σου σε σκηνές δικαίων. Αιωνία η μνήμη και των τριών σας. Αυτό είναι ένα κομματικό τρισάγιο, μέσω μιας διαδικτυακής ιστοσελίδας.
Νίκη Γεωργίου
Μέλος Δημοκρατικού Συναγερμού Λάρνακας
H καλοσύνη σου ποτέ δε θα ξεχασθεί. Ήσουν ένας τόσο σπουδαίος άνθρωπος και σε θαυμάζαμε όλοι για την καλοσύνη, την εργατικότητα, την ευγένεια, τη σωστή συμπεριφορά σου, την αγάπη σου για την πατρίδα. Τα ιδανικά σου και το ήθος σου, ελάχιστοι τα είχαν και τα έχουν. Περάσαμε και περνάμε δύσκολα ως λαός, αλλά ποτέ δε σε ξεχνάμε όσα χρόνια κι αν περάσουν, για την καλοσύνη σου τη μεγάλη.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου.
Τάσο αιωνία η μνήμη σου. Ήσουν το καλύτερο παιδί της Λάρνακας, του Δημοκρατικού Συναγερμού, γενικότερα ως άνθρωπος ήσουν γνήσιος και σπουδαίος. Ποτέ δε σε λησμονούμε για τα όσα έκανες για την πόλη μας αλλά και για την παράταξή μας. Πάντοτε σε θυμόμαστε και όποτε πάμε κοιμητήριο σου ανάβουμε το καντήλι.
Ο Θεός ας σε αναπαύσει. Λένε πως ο αληθινός κόσμος είναι μετά θάνατον και αυτή είναι η πραγματική ζωή. Η παρούσα ζωή, είναι πρόσκαιρη και εφήμερη ενώ η ζωή που ζεις εσύ τώρα είναι η ζωή η αιώνια και η αληθινή. Εσύ που λάτρευες την αλήθεια και ήσουν διαπρύσιος πολέμιος της ψευτιάς και της ανηθικότητας, που έφυγες από αυτή τη σαθρότητα της κοινωνίας και την κατάντια της Κύπρου άριστος των αρίστων και άμεμπτος, ηθικός και τέλειος – σου αξίζουν τα καλύτερα. Τα καλύτερα λόγια λέμε για σένα όλοι όσοι σε γνωρίσαμε όσα χρόνια κι αν πέρασαν, όσα καλά ή κακά κι αν έγιναν στη Δημοκρατία, στην πόλη της Λάρνακας, στο Δημοκρατικό Συναγερμό, στην οικονομία, στους θεσμούς, στο Υπουργείο Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων. Η απουσία σου καθώς και το στίγμα – παρακαταθήκες σου, αισθητά και ουσιαστικότατα στην πατρίδα μας που ποτέ δε θα τα λησμονήσουμε ή ξεχάσουμε.
Η θρησκεία μας, που τόσο πίστευες στο Χριστό και το Θεό, λέει πως οι πεθαμένοι όταν κάνεις ελεημοσύνες για το όνομά τους, εισφορές, ή ανάβεις για αυτούς ένα κερί, ή τους μακαρίζεις με το “Ο Θεός μακαρίσει τον/την” νιώθουν μια ηρεμία, όπως όταν τους κάνεις ένα τρισάγιο ή μνημόσυνο ή ανάβεις την καντήλα τους στο τελευταίο σπίτι τους. Όμως, αυτό είναι ένα φιλολογικό μνημόσυνο και γράφουμε στο σπίτι σου, το Δημοκρατικό Συναγερμό, που τόσο τίμησες, αγάπησες, εργάστηκες γι` αυτό και που υπηρέτησες επάξια από αξιώματα τόσο πολιτειακά, όσο και κοινοβουλευτικά / κομματικά. Ήσουν επαγγελματίας, ευγενικός, σεμνός, εργατικός, ειλικρινής, πραγματικά ένας άξιος άνθρωπος που κοιμήθηκε ενωρίς και άφησε πίσω του δυσαναπλήρωτο και αναντικατάστατο κενό, κάτι που προβληματίζει τους πάντες και ανησυχεί την κοινωνία για την οποία έκανες και πρόσφερες τόσα πολλά.
Ας μη φλυαρούμε Τάσο, οι φανφάρες δεν ήταν κάτι που άνηκε στο χαρακτήρα σου. Ήσουν άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων. Με τούτην την ευχή, που λέγεται για όλους τους κεκοιμημένους ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ, θα την πούμε και για σένα με την ευχή να αναπαύεσαι εν ειρήνη στην αγκαλιά των γονέων, των παππούδων σου που όλοι μαζί είστε στο ίδιο τελευταίο σπίτι.
Εμείς πάντα θα σε θυμόμαστε γιατί άσβεστα παραμένουν στην πόλη και τη Δημοκρατία-κράτος-χώρα και θεσμούς το έργο σου και οι παρακαταθήκες σου που αποτελούν διαθήκες για τη νέα γενεά αλλά και τις γενεές που θα ακολουθήσουν ενώ παράλληλα όλοι μπλέκουν το εγκώμιό σου όταν αναφέρονται σε σένα και το σημαντικότερο με κολακευτικά λόγια και ουσιαστικά σχόλια. Ήσουν ένας εξαίσιος.
Τι άλλο να πούμε, εκτός από μπράβο; Μπράβο Τάσο για την άσπιλη επίγεια ζωή σου. Ο Θεός ας σε αναπαύει.
Αιωνία σου η μνήμη Τάσο. Ήσουν τόσο καλός άνθρωπος. Πάντοτε σε θυμόμαστε για τα όσα έκανες για τη χώρα μας, για την πόλη μας τη Λάρνακα. Σε έκλαψε όλη η Κύπρος τότε, που πάγωσαν και οι πέτρες όταν μαθεύτηκαν τα μαντάτα για το ανεύρυσμά σου πρώτα και μετά για το θάνατό σου, τον τόσο άδικο και αδόκητο.
Επειδή λένε πως οι πεθαμένοι πρέπει να μνημονεύονται αποφάσισα να γράψω αυτό το μήνυμα για σένα, ως μνημόσυνο. Πιστεύω ότι είναι καλύτερο από το θρησκευτικό μνημόσυνο, γιατί δεν έχει να κάνει με εκκλησίες ή παπάδες ή μνήματα, αλλά με το σπίτι σου και την παράταξη που υπηρέτησες πιστά από πολλά πόστα άξια και σημαίνοντα, επομένως είναι θεωρώ σοβαρότερο να μνημονευθείς μέσω αυτής της οδού.
Αιωνία ας είναι λοιπόν η μνήμη σου…. Σε λίγες μέρες, θα κλείσουν πέντε έτη από τη φυγή σου για την ουράνια κατοικία. Και τέσσερα από του πατέρα σου, που δεν άντεξε παρά μόνο ένα έτος μετά το χαμό του παιδιού του.
Ο Θεός ας σας αναπαύσει και τους δύο και όλους όσους είναι ενταφιασμένοι στον τάφο του Ευάγγελου Μούσκου στο κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου του Κοντού στην όμορφη πόλη του Ζήνωνος.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου Τάσο. Σήμερα επειδή είχα κηδεία, πήγα στο κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου του Κοντού στη Λάρνακα, εκεί δίπλα στον τάφο του Κώστα Μόντη, με κατατοπίσανε οι ελληνικές σημαίες που έδειχναν ότι ο τάφος ήταν κάποιου αξιωματούχου. Τότε κοίταξα τη φωτογραφία σου, χαμογελαστός όπως πάντοτε, με τα ωραία σου ρούχα, κομψός και με τη σοβαρότητα που εξέπεμπες. Κρίμα που έφυγες τόσο πρόωρα, τόσο άδικα, τόσο αδόκητα. Όμως, η μνήμη σου παραμένει αιώνια και εγώ σου άναψα τον τάφο σου, το κανδήλι πριν ορισμένες ώρες εκεί που έγραφε Μητσόπουλος Τάσος-Ανδρέας.
Ο Θεός ας σε αναπαύσει σε ειρήνη. Τώρα που σε είδα και σε ξαναθυμήθηκα, σε τέσσερις βδομάδες που θα είναι Ψυχοσάββατο και θα ξαναπάω λόγω μνημοσύνων στο Κοιμητήριο, θα σου ξανανάψω το κανδήλι σου.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου.
Ολίβια Μιχαηλίδου
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου Τάσο. Πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια από το θάνατό σου, από τις 22 Μαρτίου 2014, και ακόμη θυμόμαστε τα λόγια σου, τη συμπεριφορά σου, το έργο σου. Πηγαίνω στον τάφο σου όταν πηγαίνω στους συγγενικούς τάφους και πρόσφατα που πήγα στην Αθήνα άναψα ένα κερί στη μνήμη σου. Μαζί με τους συγγενείς μου πολλές φορές έβαλα το όνομά σου για να μνημονευθείς, στον Καθεδρικό Ναό της Λάρνακας τον Άγιο Λάζαρο αλλά και στον Άγιο Γεώργιο τον Κοντό και στη Φανερωμένη. Πολλές φορές σε μνημόνεψα και στη Λευκωσία, στις εκκλησίες που υπάρχουν εκεί στη Φανερωμένη, στον Άγιο Σάββα, στον Τρυπιώτη, στη Χρυσαλινιώτισσα, στον Άγιο Ελευθέριο στο μετόχι του Κύκκου. Γιατί ήσουν ένας σπουδαίος άνθρωπος γεμάτος αξίες και ιδανικά, που μόνο μπράβο και όλο άριστα έλαβες σε όλη σου τη ζωή, πρέπει αυτά να σκεφτόμαστε και να σε θεωρούμε ως σοβαρότατο και αξιότατο τέκνο της πατρίδος μας, γιατί ήσουν ο ανώτερος όλων των πολιτικών την τότε ζωή.
ΠΟΤΕ δε θα σε ξεχάσουμε Τάσο. Αύριο, που είναι Κυριακή, και θα εκκλησιασθώ στον Άγιο Γεώργιο τον Κοντό θα πάω και στο κοιμητήριο και θα ανάψω τον τάφο σου.
Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη. Σ’ ευχαριστούμε για όσα έκανες για τον τόπο μας.
Hi. I see that you don’t update your blog too often.
I know that writing content is boring and time consuming.
But did you know that there is a tool that allows you to create new articles using existing
content (from article directories or other
pages from your niche)? And it does it very well.
The new articles are high quality and pass the copyscape test.
You should try miftolo’s tools
Αγαπητέ μας Τάσο,
Πρόσφατα ενταφιάσαμε τη στετέ της αγαπημένης νύμφης μας, Ευτέρπης Πετρίδου-Αλευρά, Ευτέρπη Σιακού Παπαθεοδούλου στο Νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου του Κοντού, το κύριο νεκροταφείο της πόλης της Λάρνακας, κοντά στην παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Αγοράσαμε μια εικόνα της Παναγιάς, απ’ την εκκλησία την παλιά στην οποία αναφερθήκαμε και σου τη βάλαμε στο μνήμα σου. Είδαμε να δεσπόζει πάνω απ’ το μνήμα σου η ελληνική σημαία, του έθνους μας που ήσουν πιστός στρατιώτης του και της Κυπριακής Δημοκρατίας μας, της οποίας ήσουν για οκτώ χρόνια αξιωματούχος. Καημένε, τόσο νέος… μπορούσες να προσφέρεις.
Σε γνωρίζαμε που ήσουν φιλικότατος και ομιλητικός στις συναντήσεις μας στο σπίτι του Προέδρου Κληρίδη στο Μενεού, μια και μας είχε όπως τα παιδιά του και πηγαίναμε συχνότατα σπίτι του και σε γιορτές ήσουν κι εσύ καλεσμένος αφού σ’ αγάπαγε και σε είχε όπως το παιδί του. Είχες χαρακτηριστικά δικά του: ήπιος, ευγενικός, εργατικός, να δώσει και όχι να πάρει, μόνο να προσφέρει με ανιδιοτέλεια. Κρίμα…
Είδαμε τις σημαίες και θυμηθήκαμε το ότι εκεί ήσουν θαμένος, λόγω του ότι δεν πήγαμε στην ταφή σου και είδαμε μόνο στην τηλεόραση την κηδεία – επειδή δε σε γνωρίζαμε παρά μόνο εξ’ όψεως, δε γνωρίζαμε την οικογένειά σου για να τους συλλυπηθούμε εκτός από τον πατέρα σου και δε νομίζω να μπορούσαμε να μπούμε στην εκκλησία λόγω του ότι ήταν γεμάτη από ό,τι μας ενημερώσανε άλλοι που παρέστηκαν στην κηδεία σου. Εν πάση περιπτώσει, μετά από τόσο καιρό δεν έχει και τόση σημασία.
Σου ανάψαμε το καντήλι και σου αφήσαμε την εικόνα της Παναγιάς, που έφυγες τρεις μονάχα μέρες πριν απ’ τον Ευαγγελισμό της. Οι σημαίες μας προσέκλυσαν, να δούμε ποιου ήταν ο τάφος, υποψιαστήκαμε πως θα ήταν ο δικός σου, γιατί πιο παλιά που πήγαμε και που είδαμε τάφους με σημαίες δεν υπήρχαν σημαίες πάνω στον τάφο προς εκείνη την πλευρά του κοιμητηρίου. Την Παναγιά την Παντάνασσα, που σου πήρανε στο προσκέφαλό σου στο νοσοκομείο τις τελευταίες ώρες της ζωής σου, με την ελπίδα πως θα σε θεράπευε. Μάταια όμως, το θαύμα δεν πραγματοποιήθηκε, έφυγες απ’ αυτόν τον κόσμο, έχασε η Κύπρος ένα σπουδαίο άνθρωπο και μεγάλο πολιτικό όπως είπανε όλοι τότε. Για αυτό θεωρήσαμε πως έπρεπε της Παναγιάς να ήταν η εικόνα που αγοράσαμε από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, λόγω των δύο αυτών λόγων. Ορκίστηκες σε αυτήν ως νεοδιορισθείς Υπουργός μια βδομάδα πριν γίνει το κακό…
Πριν μερικές μέρες, σχεδόν κανένα μήνα, έγινε μια εκδήλωση στα Λειβάδια για την ονομασία ενός πάρκου με το δικό σου όνομα. Πράγματι πήγαμε γιατί θα ήταν και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που θα έκανε τα εγκαίνια, και θέλαμε να το δούμε. Πήγαμε και σε μια θεατρική παράσταση που στεγάστηκε στο Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας, που είδαμε μια παράσταση στο θέατρο του σχολείου που είχε φωτογραφίες σου που μετείχες σε μια παράσταση υπό την ιδιότητα του παλιού αποφοίτου του σχολείου το 2011 όταν ήσουν Βουλευτής, μαζί με τα παιδιά-μαθητές της τότε εποχής καθώς και κάποια επιστολή ευχαριστήρια που έστειλες τότε στο διευθυντή του σχολείου, την τότε περίοδο για τη χρονιά 2010-2011 και συγκινηθήκαμε.
Θέλουμε να κλείσουμε με το να σου αναφέρουμε πως σε μακαρίζουμε μέσα-μέσα μαζί με συγγενικά μας πρόσωπα, όχι τόσο τακτικά όσο το Γλαύκο, γιατί τον ξέραμε πολύ καλά το Γλαύκο, σε μακαρίζουμε όμως γιατί σου άξιζε, ήσουν καλός άνθρωπος και έφυγες τόσο άδικα κι όλοι λυπήθηκαν στην Κύπρο ή τουλάχιστον είπαν πως λυπήθηκαν. Μπορεί, ποιος ξέρει, μετά από χρόνια, αν ο Θεός σου έδιδε ακόμα μερικές δεκαετίες ζωής να εκλεγόσουν και Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια φάση.
Αγαπητέ Τάσο, πάμε πάντοτε σε εκδηλώσεις που γίνονται στη μνήμη σου λόγω του ότι όλες οι εκδηλώσεις έχουνε κομματικό χρώμα, δηλαδή διοργανώνονται από το Δημοκρατικό Συναγερμό και εμείς ως μέλη και μάλιστα που ενδιαφερόμαστε εντονότατα δίνουμε ανεξαιρέτως το παρόν μας σε όλες τις εκδηλώσεις του ΔΗΣΥ. Είμαστε κάτοικοι της επαρχίας Λάρνακας, και η επαρχία της Λάρνακας της οποίας ήσουν τέκνο και σε ανέδειξε και Βουλευτή της δύο φορές μάλιστα και με υψηλότατα ποσοστά, πρώτο Βουλευτή, το 2006 και 2011 είναι που διοργανώνει τις εκδηλώσεις στη μνήμη σου.
Εκτός αυτού, αγαπητέ μας Τάσο, για να γίνονται εκδηλώσεις σε μη σημαδιακές ημερομηνίες του θανάτου σου, σημαίνει ότι σε εκτίμαγε πάρα πολύ ο κόσμος και για αυτό ήθελαν να τιμούν τη μνήμη σου με εκδηλώσεις σε χρόνο μη σχετικό με τη φυγή σου.
Η Αυγούστα νιώθει τον πόνο πιο έντονα, διότι έχασε και αυτή τον πατέρα της από ρήξη ανευρίσματος (εγκεφαλική αιμορραγία όπως εσένα) μέσα σε μερικές ώρες στις 30.8.1969 όταν ήταν μόνο 17 ετών. Για αυτόν το λόγο, νιώθουμε και προσωπικά την ανάγκη να σε μνημονεύουμε. Γνωρίζαμε τον πατέρα σου και στενοχωρηθήκαμε πολύ που απεβίωσε, δε γνωρίζαμε όμως αν είναι κι αυτός ενταφιασμένος εκεί διότι το όνομά του δεν αναγράφεται στην επιτύμβια πλάκα. Όποτε γράφουμε το όνομά σου, γράφουμε και το δικό του, όταν έχουμε άνεση ονομάτων στα ονόματα που γράφουμε για μνημόνευση.
Αιωνία σου η μνήμη.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
ΜΕΝΕΟΥ
Σε θυμηθήκαμε σήμερα Τάσο. Πριν δυο χρόνια που ήταν τα τελευταία σου γενέθλια. Που σου κάνανε έκπληξη και πόσο χάρηκες. Που ήρθε ένας φίλος σου και σου είπε πως θα χώριζε, και εσύ αμέσως δέχθηκες πρόθυμα με την καλοσύνη που σε χαρακτήριζε, να τον φιλοξενήσεις σπίτι σου. Κρίμα – έφυγες τόσο νωρίς. Σήμερα θα γινόσουν πενήντα αν ζούσες. Αιωνία σου η μνήμη. Είναι και του Κατακλυσμού, η αγαπημένη σου πόλη σήμερα θα γιόρταζε.
Σήμερα στον ενοριακό ναό της κοινότητας μας, ακούσθηκε το όνομά σου στο Ψυχοσάββατο. Τραγική ειρωνεία = θα ήταν τα γενέθλιά σου.
ΤΕΛΕΤΗ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ
ΣΕ ΛΥΚΕΙΟ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ «ΤΑΣΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ»
Δευτέρα 4 Μαΐου 2015, ώρα 7:00 μ.μ.
Τελετή μετονομασίας του Λυκείου Αραδίππου σε Λύκειο Αραδίππου «Τάσος Μητσόπουλος» διοργανώνουν ο Δήμος Αραδίππου, η Σχολική Εφορεία και το Λύκειο Αραδίππου.
Η τελετή θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Μαΐου 2015 και ώρα 19.00.
Τα αποκαλυπτήρια θα τελέσει η Α.Ε. ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, ενώ αγιασμό θα τελέσει ο Μητροπολίτης Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομος.
Δεν είμαι κόρη του Πολύκαρπου Ιωαννίδη που είχε σχέση με το Μακάριο. Πρόκεται για απλή συνωνυμία. Ήμου συμμαθήτρια του Τάσου, κατάγομαι από την Καρπασία, είμαι κάτοικος Αμβούργο και έμενα στη Λάρνακα. Ο Τάσος βοηθούσε τη μητέρα μου όταν ήταν ανάπηρη, για τα έτη 2006-2010. Απλά έβαλα το όνομα του πατέρα μου γιατί τόσο το όνομά μου είναι εξαιρετικά συνηθισμένο, όσο και τα δύο μου επίθετα, έχουνε πολλές συνωνυμίες. Κάτι το οποίο σημείωσε και ο πατέρας μου σε μήνυμά του πριν μερικές μέρες. Πιστεύω πως αν ο Τάσος ζούσε και συνέχιζε να συμμετέχει θα μπορούσε να επιφέρει λύση με τη συμπεριφορά και τις γνώσεις του, στο εθνικό ζήτημα.
27 Απριλίου 2015
Επομένη των εκλογών στα Κατεχόμενα
Αείμνηστε συμμαθητή και φίλε μου Τάσο,
Είμαι η παλιά σου συμμαθήτρια η Μαρία Ιωαννίδου, η κόρη του Πολύκαρπου (όχι του Πολύκαρπου Ιωαννίδη που ήταν μαζί με το Μακάριο) και της μακαριστής Λουκίας Σωκράτους-Ιωαννίδου και θα ήθελα να σου πω ότι πάντοτε θυμάμαι τις επιταγές σου. Τη βοήθειά σου προς την παράλυτη μητέρα μου και τη στήριξή σου προς την οικογένειά μου όταν ήσουν Βουλευτής της Επαρχίας Λάρνακας και αν και δεν άνηκες στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας, ενδιαφέροσουν γνήσια και έμπρακτα για την περίθαλψή της, ιατροφαρμακευτικής βαθμίδας, παρά την υποστελέχωση που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει στα νοσηλευτικά ιδρύματα της Κύπρου και στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας που ο ίδιος εσύ ως Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων προσπαθούσες χωρίς εφησυχασμό για να επιλύσεις, ως αληθινός πολίτης και απλός όπως ήσουν.
Γνώριζα πως ενδιαφερόσουνα για το εθνικό θέμα. Εγώ ήμουν μικρή όταν εκτοπίσθηκα από την Καρπασία, και ήρθα να κατοικήσω στη Λάρνακα όπως οι πλείστοι πρόσφυγες. Εκεί σε γνώρισα, γίναμε αρχικά γείτονες και γνωστοί. Δε θα ξεχάσω ποτέ την ευφράδειά σου, τις γνώσεις σου, που ήσουν άριστος μαθητής, που ήσουν ήσυχος, ήπιος, εργατικός, ευγενέστατος με όλους – όχι ιδιαίτερα κοινωνικός αλλά ούτε και απόμακρος – δεν αναμειγνυόσουν σε ιδιαίτερο βαθμό με τα κοινά αλλά ναι συμμετείχες σε εκδηλώσεις και ήσουν ο καλύτερος μαθητής της τάξης μας.
Ένιωθα ανακούφιση όταν ήξερα πως ήσουν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και συμμετείχες στο Εθνικό Συμβούλιο μαζί με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, γιατί έτσι θα μπορούσε με την ιδιότητά σου να επιλύσεις τις δυσκολίες και με την πραότητά σου και τις τόσες πολλές σου γνώσεις, να ακουσθούν τα ακράδαντα σωστά σου πιστεύω – αν και όταν θήτευες ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου και της Δημοκρατίας ήταν ο Δημήτρης Χριστόφιας, ένας πολιτικός από μια εντελώς διαφορετική παράταξη, γνώριζα πως λόγω της αγωγής και της συμπεριφοράς σου, θα είχες την κατάλληλη αντιμετώπιση μέσα από την αντικειμενικότητα.
Πάντοτε αντικειμενικός, πάντοτε να προσφέρει χωρίς να έχει αντίκτυπο, αυτά τα κάνουνε μόνο οι σπουδαίοι και εσύ Τάσο, εάν ζούσες θα έφθανες ως ΠτΔ, γιατί ήσουν αγνός και απονήρευτος, και ο κόσμος σε θαύμαζε και σε εκτιμούσε από όλες τις παρατάξεις.
Πρόσφατα, επισκέφθηκα την Κύπρο και συγκεκριμένα τη Λάρνακα, όπου ο πατέρας μου μού είπε για το θάνατο του πατέρα σου, ένα χρόνο μετά τον ενταφιασμό σου. Όλοι στενοχωρεθήκαμε.
Απλά και μόνο επειδή ήθελα να εξέφραζα τη λύπη μου και μετά τις εκλογές στα Κατεχόμενα, που είναι αδιαμφισβήτητα παράνομες, γιατί δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κράτος, η Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου δεν είναι χώρα ούτε κράτος, επομένως όλοι οι θεσμοί εκεί είναι ανυπόστατοι και δεν επικυρόντονται. Όμως, και Παν/μια υπάρχουν πριν από την ίδρυση των δικών μας εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως, Βουλή, Αστυνομία, Δικαστήρια, Προεδρία και άλλες υπηρεσίες και λειτουργούν ως ένα νόμιμο κράτος – εξού και οι εκλογές, εξού και οι διαπραγματεύσεις και τα αξιώματα, αν και δεν έπρεπε να υπάρχουν. Βυθίζεται η καρδιά μου ως πρόσφυγας, που βλέπω Κύπριους να πηγαίνουν μέσω του παράνομου Αεροδρομίου Ερτζάν στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πλευρές της Τουρκίας ή να παίζουνε στο καζίνο ή να ψωνίζουν από τις κατεχόμενες περιοχές.
Θυμάμαι την πατρίδα μου, ως αμυδρές εικόνες, μια και ζω στη ξενιτειά αλλά και όταν ήμουν εννέα ετών και έγινε η τουρκική εισβολή. Αυτές οι εικόνες, σαν τους ελεύθερους πολιορκημένους του Διονυσίου Σολωμού, μέσα σε ένα σπίτι που να μας βομβαρδίζουν και να ακούμε τους στρατιώτες να περνούν απ’ έξω – βομβαρδισμοί και αργότερα το μάζωμα και η αποστολή μας στη Λάρνακα από όπου ήταν η καταγωγή του πατέρα μου. Χάος, τα κλάματα, οι οδυρμοί, η προσφυγοποίηση, η έλλειψη στέγασης και βασικών ειδών υγιεινής, η έγνοια για τους στρατιώτες, που μετέπειτα κάποιοι έγιναν αγνοούμενοι και μετά από τέσσερις δεκαετίες πλέον ήρωες.
Ένιωθα την ανάγκη να πω τα πιο πάνω, ως συμμαθήτριά σου, διότι και οι διάφοροι πολιτικοί παρελαύνουνε στις τηλεοράσεις και σχολιάζουνε, έτσι η απουσία σου γίνεται πιο αισθητή. Από την άλλη, νιώθω την αδικία ως πρόσφυγας και ως άτομο που σε γνώριζε, τόσο εσένα όσο και τις επιταγές σου και γνώριζα πως ως Υπουργός και μάλιστα Αμύνης θα ενεργούσες άξια και αλάνθαστα με το ήθος που σε διακατείχε και την εξαίσια ανατροφή που είχες. Ματώνει η ψυχή μου που στην Κύπρο ξενιτεύονται τα νέα παιδιά λόγω της οικονομικής κρίσης και τώρα ειδικά που ακούω για εκλογές και για Προεδρίες στην Κύπρο, που δεν είναι άλλο κράτος, αντίθετα η ίδια μικρή σταγόνα αιμάτου στην Υδρόγειο, που τα συμφέροντα και τα λάθη, μας χώρισαν και μας εκτόπισταν – όλα αυτά είναι παράνομα γιατί και η ύπαρξη της Δημοκρατίας είναι παράνομη – είναι ένα ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ και όχι μια Δημοκρατία. Δεν είμαστε πρόσφυγες ακριβώς, είμαστε εκτοπισθέντες, πρόσφυγας είναι κάποιος που μετακινείται σε άλλη χώρα, εμείς είμαστε πρόσφυγες στην ίδιά μας την πατρίδα – αυτό και αν είναι τραγωδία.
Η απώλειά σου είναι έντονη γιατί αν ζούσες θα συμμετείχες και θα προσέφερες, τώρα με τις δυσκολίες που υπάρχουν στην Κύπρο θα επίλυες πολλά προβλήματα. Ως αξιωματούχος, και ως ο σπουδαίοτατος άνθρωπος που ήσουν, με τη δωτικότητα που είχες και με την ανάμειξή σου με τα κοινά από τα φοιτητικά σου χρόνια, καθώς και με τη συμμετοχή σου στο Υπουργικό Συμβούλιο οι νόρμες και οι επιταγές σου θα είχανε κύρος, βαρύτητα, σοβαρότητα και ένιωθα πως όταν συμμετείχες σε όλα αυτά θα μπορούσε να επιτευγότανε μια δίκαιη λύση. Ένιωθα μια παραπάνω ασφάλεια, όταν ήξερα ότι στον τόπο μου υπουργός είναι ο παλιός μου συμμαθητής με τον άριστο χαρακτήρα και πιο πολύ ανακούφιση όταν ήξερα πως συμμετείχες ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος στο Εθνικό Συμβούλιο και ενεργούσες με δικαιοσύνη και είχες ουσιαστικές θέσεις απέναντι στην επίλυση του ζητήματος.
Ο θάνατός σου επισφράγησε το κενό που υπήρχε στην πολιτική ζωή και που εσύ ήσουν κάτι σαν ένας τηλαυγής φάρος στο έρεβος και σαν μια θετική αύρα. Τώρα, βλέποντας την κρίση στους θεσμούς στην Κύπρο, την κατάρρευση των διαφόρων συστημάτων, την ανεργία και την οικονομικής φύσεως κρίση, με τραγικά πλέον ποσοστά και αποτελέσματα, επιδράσεις προς τους νέους και το βασικότερο την απουσία σου να τα εντείνει γιατί δεν έχουμε πολλή εμπιστοσύνη.
Παρακολουθώντας από το δορυφορικό κανάλι τις συζητήσεις των διαφόρων πολιτικών, αυτό ήταν που με ενόχλησε, γιατί την περασμένη φορά που είχε εκλογές στις κατεχόμενες περιοχές εσύ ήσουν στα κανάλια με την ευφράδειά σου και τις ουσιώδεις δηλώσεις σου, χωρίς υπεκφυγές απαντούσες και σχολίαζες με την ηπιότητα που σε χαρακτήριζε χωρίς να επιρρίπτεις ευθύνες ή κατηγορίες σε άλλους, αλλά εστίαζες την προσοχή σου στο πώς να λυθεί το Κυπριακό και πώς θα επηρέαζαν οι εκλογές αυτές και η ανάδειξη του νέου ηγέτη τις συνομιλίες για το Κυπριακό.
Θεωρώ πως η πατρίδα μας είναι κατεχόμενη και όχι ημικατεχόμενη.
Κρίμα να φεύγουν τόσο άξια παιδιά όπως εσύ Τάσο.
Αναγνωρίζω δυστυχώς το κενό που άφησες που δε θα μπορέσει ΠΟΤΕ να αντικατασταθεί από ΚΑΝΕΝΑ.
Το κυριότερο, αναγνωρίζω στοιχεία στην Κύπρο του τώρα, με την εισβολή και την τραγωδία όταν ήμουν μικρή. Μπορεί όχι ευτυχώς σε έμψυχο υλικό, αλλά ναι σε απώλειες χρηματοπιστωτικές και φτώχεια το ίδιο. Μπορεί ακόμη και θεσμικά, τώρα να υπάρχει κρίση, παραπάνω από αυτήν που υπήρχε τότε, αν και υπήρχανε συγκρούσεις.
Λυπάμαι που έφυγες…
Μαρία Ιωαννίδου (συμμαθήτριά σου)
Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας
1980-1983
Σήμερα που είναι τα γενέθλια του Πατριάρχη Γλαύκου, σίγουρα σε θυμηθήκαμε. Κυρίως θυμήθηκα τη φορά που σε είδα, εξ όψεως βέβαια, δε μιλήσαμε εκτός από τα τυπικά, που με όλους κρατούσες μια σχέση ευγένειας και γνησιότητας, όχι απλώς τυπική όπως οι άλλοι αξιωματούχοι. Ήταν τα γενέθλια του Προέδρου, τα τελευταία του και ο τελευταίος σου Απρίλιος.
Σίγουρα θα παρευρεθούμε στην εκδήλωση που θα γίνει εις μνήμην σου στην Αραδίππου στις 27 του Απριλίου τη Δευτέρα. Την Κυριακή, θα δώσουμε το όνομά σου στην Αγία Πρόθεση για να μνημονευθεί μαζί με του Προέδρου μας καθώς και στις 30 Μαϊου, το Ψυχοσάββατο, μαζί με αυτά των συγγενικών μας προσώπων.
Αιωνία σου η μνήμη…
Το Δ’ Δημοτικό Σχολείο Αραδίππου διοργανώνει την 4η έκθεση έργων σύγχρονης τέχνης με τον τίτλο “Make Art, not War”, η οποία αποτελεί μια εικαστική προσέγγιση των φιλειρηνικών αντιλήψεων και στάσεων των μαθητών καλλιτεχνών της Στ’ τάξης. Ο παιδαγωγικός-εικαστικός στόχος της ενότητας ήταν η δημιουργία έργων τριών διαστάσεων (κατασκευές/εγκαταστάσεις) μέσα από τη διερεύνηση υλικών, μέσων και ιδεών. Η γενική ιδέα (concept) της εργασίας ήταν η εικαστική παρέμβαση σε στρατιωτικά και πολεμικά αντικείμενα (π.χ. όπλα, κράνη, κλπ) ώστε να μετατραπούν σε διαχρονικά σύμβολα ειρήνης.
Σας προσκαλούμε στην εν λόγω εκδήλωση.
Τα εγκαίνια θα τελέσει ο κ. Αλέξανδρος Κουράτος, μέλος της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Τάσου Μητσόπουλου, που τέλεσε τα εγκαίνια της περσινής έκθεσης.
Διάρκεια έκθεσης: 27-30 Απριλίου 2015
Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα 11:00-13:00, Τρίτη και Πέμπτη: 7:30-13:00
Τετάρτη: 7:30-13:00 και 15:00-18:00
Ο σύζυγός μου δεν έγραψε πιο παλιά, εγώ έγραψα. Εγώ ήξερα τον Τάσο μόνο εξ όψεως. Αποφασίσαμε να διευκρινίσουμε ποιος τα γράφει, για να μη μας ρωτάνε. Υπάρχουνε συνωνυμίες λόγω των επιθέτων, επειδή η Κύπρος είναι μικρή και μπορεί να δώσει ο ένας πάνω στον άλλο με το ίδιο επίθετο. Αν ζούσαμε σε μια μεγάλη χώρα, σίγουρα δε θα υπήρχε αυτή η σύγχυση.
Άλλωστε τα επίθετα δε χρησιμοποιούνται μόνο από μια οικογένεια αλλά από πολλές και τυγχάνει να υπάρχουνε συνωνυμίες και συμπτώσεις.
Άλλωστε κάποιος που δεν έγραψε στο συγκεκριμένο ηλεκτρονικό βιβλίο, θα υποψιασθεί πως πρόκειται για συνωνυμία, όταν δει την ανάρτηση.
Είδαμε μια παρόμοια διευκρίνηση από κάποιο κύριο πιο κάτω έτσι αποφασίσαμε να προβούμε και εμείς σε μια διευκρίνηση σχετική με τα επώνυμα και τη χρήση των ονομάτων.
Το πατρικό μου είναι Τηλεμάχου, για αυτό έβαλα το επίθετο του συζύγου μου και στην πιο πρόσφατη ανάρτηση σχετικά με τα εγκαίνια και το μνημόσυνο, βάλαμε το ονοματεπώνυμό του και συγχρόνως τον τόπο καταγωγής του για να ξεκαθαρίσει η υπόθεση και να μην υπάρχει σύγχυση.
Ορίστε η εκδήλωση που θα γίνει στην Αραδίππου στο Δημοτικό Σχολείου Αγίου Φανουρίου, για όσους ενδιαφέρονται να παρευρεθούν:
Το Δ’ Δημοτικό Σχολείο Αραδίππου διοργανώνει την 4η έκθεση έργων σύγχρονης τέχνης με τον τίτλο “Make Art, not War”, η οποία αποτελεί μια εικαστική προσέγγιση των φιλειρηνικών αντιλήψεων και στάσεων των μαθητών καλλιτεχνών της Στ’ τάξης. Ο παιδαγωγικός-εικαστικός στόχος της ενότητας ήταν η δημιουργία έργων τριών διαστάσεων (κατασκευές/εγκαταστάσεις) μέσα από τη διερεύνηση υλικών, μέσων και ιδεών. Η γενική ιδέα (concept) της εργασίας ήταν η εικαστική παρέμβαση σε στρατιωτικά και πολεμικά αντικείμενα (π.χ. όπλα, κράνη, κλπ) ώστε να μετατραπούν σε διαχρονικά σύμβολα ειρήνης.
Σας προσκαλούμε στην εν λόγω εκδήλωση.
Τα εγκαίνια θα τελέσει ο κ. Αλέξανδρος Κουράτος, μέλος της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Τάσου Μητσόπουλου, που τέλεσε τα εγκαίνια της περσινής έκθεσης.
Διάρκεια έκθεσης: 27-30 Απριλίου 2015
Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα 11:00-13:00, Τρίτη και Πέμπτη: 7:30-13:00
Τετάρτη: 7:30-13:00 και 15:00-18:00
Αιωνία σου η μνήμη Τάσο…
Το ψυχοσάββατο θα είναι και τα γενέθλιά σου. Θα σε μνημονεύσουμε όπως πρέπει στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που είναι η ενορία μας στο Μενεού. Εκεί που έμενε και ο Πρόεδρος Κληρίδης που ερχόσουν και τον έβλεπες.
Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη, μαζί σου και ο πατέρας σου.
50 χρόνια από τη μέρα που γεννήθηκες, θα είναι και το Ψυχοσάββατο. Δεν μπορούμε να σε ξεχάσουμε όσοι σε ξέραμε.
Σήμερα με τη Νίκη Δημητρίου, την οποία ήξερες στην Αραδίππου πήγαμε να προσκυνήσουμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Κοντού, όπου είναι πλησίον του Νεκροταφείου που είσαστε ενταφιασμένοι οικογενειακώς και σου ανάψαμε ευλαβικά το καντήλι.
Θυμηθήκαμε την κηδεία και το μνημόσυνό σου, το τρισάγιό σου πρόσφατα, και το θάνατο και την ταφή του πατέρα σου. Όλοι όσοι σε ήξεραν Τάσο μόνο καλά λόγια είχανε να πούνε για σένα.
Ο Δήμος Αραδίππου θα κάνει μια εκδήλωση στη μνήμη σου σε μερικές μέρες. Όπως με ενημέρωσε η Νίκη, επειδή πέρυσι, όταν ακόμα ήσουν εν ζωή, δηλαδή πριν από το Μάρτιο έγιναν τα εγκαίνα από εσένα, αποφασίσανε να κάνουν την εκδήλωση στη μνήμη σου.
Όσοι σε εκθείαζαν σίγησαν, και οι πολιτικοί σου φίλοι και αντιπάλοι, που το μόνο που έκαναν ήταν να λένε πόσο καλός άνθρωπος ήσουν – δεν αντιγράψανε τον τρόπο ζωής σου, τη θρησκοληψεία σου και την αγάπη για την πατρίδα.
χαμός σου δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Πόσο μάλλον εμέναν, που έχασα τον πατέρα μου μικρή από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ήταν 56 και εγώ 17. Νιώθω τον πόνο ακόμα, φαντάζομαι τα παιδιά σου που χάσανε τον πατέρα τους σε πιο μικρή ηλικία και εσύ ήσουν νεότερος.
Όταν χαθεί ένας νέος άνθρωπος, η λύπη βαριά σε όλους. Εσύ ήσουν ένας πολιτικός που αγάπαγε ο κόσμος γιατί ήσουν ευγενέστατος, έντιμος, εργατικός, φιλότιμος. Όλοι σε συμπαθούσανε γιατί ήσουνα ήπιος και πάντα υπέρμαχος της ηθικής και της καταπολέμησης του ρουσφετιού. Να δώσει, όχι να πάρει. Πήρες όμως: πήρες την αγάπη του κόσμου. Η αδελφή μου που δε σε ήξερε, έκλαιγε όταν έβλεπε την κηδεία σου. Είδαμε τις κηδείες των παλληκαριών στο Μαρί και δεν κλάψαμε, είδαμε τη δική σου και κλαίγαμε. Ο λόγος γιατί ήσουν πολιτικός, καθαρός, καλόψυχος, πράος, ευπρεπής, αγνός. Κατάφερες να διοικήσεις χωρίς περιστροφές. Ίσως να είχες τα σωστά πρότυπα, ίσως επειδή η καρδιά σου ήταν μεγάλη.
Αυτή η καρδιά που σε πρόδοσε….
Αιωνία σου η μνήμη.
Ο Θεός ήξερε γιατί το έκανε. Αν είναι με την καλοσύνη που μετριούνται τα χρόνια τότε έζησες παραπάνω από όλους. Μιλούσες τόσο ήπια, μιλούσες τόσο ευγενικά, τόσο άξια.
Θα ξεπερασθούν οι δυσκολίες. Όταν είδα την κορούλα σου στην τηλεόραση, μπροστά στο φέρετρό σου τόσο ψύχραιμα να σε αποχαιρετά, συγκλονίσθηκα και εγώ και όλη η Κύπρος. Μέσα στην ψυχοφθόρα τριβή της πολιτικής, στον επιφανειακό καταναλωτισμό, στις ακραίες θέσεις, στις έριδες, να έμαθες με τόση σύνεση και ωριμότητα σε μια μικρή κοπέλα να αντιμετωπίζει τόσο ψύχραιμα τη φυγή του πατέρα της. Πέθανες, αλλά αυτά που έμαθες στα παιδά σου θα ζουν για πάντα.
Τυχεροί αυτοί που σε γνωρίσανε. Εγώ δε σε ήξερα. Πρόσφατα, έμαθα από ένα παιδί που σε ήξερε πως είχε ανοιχθεί ένα βιβλίο συλλυπητηρίων. Ένιωσα την ανάγκη να πω δυο λόγια, γιατί χάνονται οι νέοι, άδικα σαν εσένα, όπως ο Άκης Κλεάνθους το 2011, όπως ο πατέρας μου το 1999, όπως ένα σωρό άλλοι που δε γνωρίζουμε – γνωρίζουμε μόνο για τα πρόσωπα της πολιτικής ζωής.
Πιστεύω ότι αυτά γίνανε επειδή ήσουν καλός άνθρωπος, για αυτό έγινε τόσος ντόρος για το θάνατό σου. Ήσουνα αγαπητός σε όλους τους κομματικούς χώρους, ήσουνα υπόδειγμα ανθρωπιάς, αξιών, ευγένειας, καλοσύνης, ήθους. Ήσουνα διαφανής και έντιμος. Ήσουνα ήπιος και αυτό αφόπλιζε τους αντιπάλους σου, γιατί δεν μπορούσανε να σου επιτεθούνε. Η ευγένεια είναι δείγμα της ανατροφής σου. Μπράβο στους γονείς σου που σου μάθανε να συμπεριφέρεσαι τοιουτοτρόπως. Συγκλονιστικός ο χαμός σου, αλλά τι να κάνουμε. Θα επιβιώσουμε.
Θα λείψεις από την Κύπρο, γιατί σε είχε ανάγκη. Το κενό σου δεν πρόκειται να καλυφθεί ποτέ. Διότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Ήσουν ένας ευγενέστατος και ήπιος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που δούλευε σκληρά για να προσφέρει, ένας άνθρωπος που ήθελα να βοηθά, ένας άνθρωπος που ήθελε να στηρίζει.
Όλοι θα σε θυμούνται σαν ένα καλό άνθρωπο που γνώρισαν.
Ο Θεός ας σε αναπαύσει.
Βάλαμε τον τόπο καταγωγής μας γιατί μάλλον υπάρχουν και άλλοι με το συνδυασμό επιθέτων Αλευράς και Τηλεμάχου και μας ρωτούσανε αν είμαστε συγγενείς.
Εμείς που ξέραμε τον Τάσο, επειδή οι άλλοι πιθανόν δεν τον ξέρουνε. Και οι συγγενείς του Τάσου που μας ξέρανε προσωπικά.
Πρόκειται για μια διευκρίνηση στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Ονομάζομαι Πολύκαρπος Ιωαννίδης και κατάγομαι από τα Λειβάδια. Κατά τη διάρκεια του 1964-1974 ζούσαμε στην Καρπασία με τη σύζυγό μου Λουκία Σωκράτους από τη Μόρφου και την κόρη μου Μαρία. Η Μαρία γνώριζε τον Τάσο κατά τη διάρκεια των μαθητικών της χρόνων και για αυτό έγραψε κάποια λόγια για αυτόν. Είναι παντρεμένη με το Χρυσόστομο Αχιλλέως και μένουνε στο Αμβούργο, από το 2010.
Επειδή πιθανότατα να υπάρχει κάποια σύγχυση με τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη που ήταν κοντά στο Μακάριο, και επειδή κάποια πρόσωπα μας ρωτούσανε και πιο συγκεκριμένα την κόρη μου αν είναι θυγατέρα του γνωστού Πολύκαρπου Ιωαννίδη, διευκρινίζουμε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση με τη συγκεκριμένη οικογένεια καθώς το επίθετο Ιωαννίδης αλλά και το όνομα και το δεύτερο επίθετο της θυγατέρας μου είναι εξαιρετικά συνηθισμένα επίθετα και πιθανότατα να υπάρχει σύγχυση.
Η οικογένειά μου δεν έχει καμία σχέση με τη συγκεκριμένη οικογένεια. Η κόρη μου ήταν συμμαθήτρια του Τάσου Μητσόπουλου και άλλαξε επίθετο μια και παντρεύτηκε και ζούνε με το σύζυγό της στο εξωτερικό. Η πρώτη σύζυγός μου είναι ανάπηρη εδώ και δώδεκα χρόνια, ο Τάσος Μητσόπουλος φρόντισε κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής του θητείας να τη διευκολύνουνε στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρνακας και να της δοθεί η απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή και η χρειαζόμενη τότε ιατρική περίθαλψη. Για το θάνατο του Τάσου ενημέρωσα την κόρη μου καθώς και για την ύπαρξη του συγκεκριμένου ηλεκτρονικού βιβλίου, η οποία έγραψε στις 24 Οκτωβρίου 2014. Παρακαλούμε όπως για να μην υπάρχει μπέρδεμα να διαγραφεί η εν λόγω ανάρτηση.
Παράλληλα, εκφράζω και εγώ το συγκλονισμό μου για την απώλεια του Τάσου Μητσόπουλου και ταυτόχρονα τη βαθύτατη εκτίμηση και θαυμασμό μου για την ανιδιοτέλεια, την προσφορά του, την αγάπη του για την πατρίδα και τη σεμνότητα που το χαρακτήριζε, αν και ήταν πολύ εύστρωφος και γνώστης πολλών θεμάτων δε διατυμπάνιζε τα πιστεύω και τις απόψεις του αλλά κρατούσε ένα ήπιο τόνο.
Άνθρωποι με τις αρετές που κοσμούσαν τον Τάσο Μητσόπουλο, γεννιούνται μια φορά στα εκατό χρόνια, με ευγένεια, ηπιότητα, εντιμότητα, ειλικρίνεια, μετριοπάθεια, πραότητα, γνώσεις, σοβαρότητα, εργατικότητα, ενδιαφέρον για προσφορά και την καλοσύνη που έχει ανάγκη η πολιτική ζωή του τόπου μας. Ειδικά με τα σκάνδαλα που γίνονται στους διάφορους οργανισμούς σήμερα, που συγκλονίζουνε την κοινωνία ασταμάτητα η απουσία του Τάσου μετατρέπεται σε εκκωφαντική και πανίσχυρη.
Εμείς οι πρόσφυγες, που ζήσαμε την εισβολή και την κατοχή, που ήταν όπως τη Γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα, όσοι βιώσαμε τη μέρα της εισβολής που ακούγαμε τους στρατιώτες να περνάνε από έξω και ήμασταν μέσα στο σπίτι και δε γνωρίζαμε πώς να αντιδράσουμε, που οι περιουσίες μας λεηλατήθηκαν, και παραδοθήκαμε, που το περιεχόμενο της οικίας μας διαμελίσθηκε και μια σειρά από τραγικά γεγονότα σημάδεψαν τη ζωή μας όπως πρόσφυγες στην ίδιά μας την πατρίδα και αγνοούμενα μέλη της οικογένειάς μας, νιώθουμε πως αν ο Τάσος Μητσόπουλος ζούσε, και προσέφερε στην πατρίδα και από τη θέση του ως Υπουργός μια και θα μετείχε για τη διαπραγμάτευση του εθνικού προβλήματος ούτως ή άλλως, αλλά και προηγουμένως από τη θέση του ως βουλευτής και δη Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, μια θέση που του επέτρεπε τη συμμετοχή του στο Εθνικό Συμβούλιο και συζητούνταν θέματα που συσχετίζονταν με την επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος, θα μπορούσε να συνεισφέρει για μια πιο εποικοδομητική λύση στην εθνική τραγωδία που ίσχυε και ισχύει εδώ και χρόνια στον τόπο μας και που εμείς οι πρόσφυγες, έστω και μετά από τέσσερις και πλέον δεκαετίες, συνεχίζουμε να επιζητούμε.
Ευχαριστούμε τον Τάσο που μας βοηθούσε και ειδικά τη σύζυγό μου κατά τη διάρκεια των χρόνων που θήτευε ως εκπρόσωπός μας στο Κοινοβούλιο με τα ιατρικά θέματα και την περίθαλψή της, για τις παρεμβάσεις του και το γνήσιο, πηγαίο ενδιαφέρον του που ήταν αποτέλεσμα του χαρακτήρα του που έπρεπε να εκθειάζουνε και να μιμηθούν οι πολιτικοί, όποιας παράταξης, για να σκεπτούν το δημόσιο συμφέρον και όχι σκοπιμότητες.
Το ενδιαφέρον του Τάσου ήταν προσωπικό γιατί ήταν συμμαθητής με τη θυγατέρα μου και γνωστός της οικογένειας, ένας φίλος πανάκριβος, ανεκτίμητος και ένας πολύτιμος αξιωματούχος που ο θάνατός του συγκίνησε και συνταράσσει όλη την Κύπρο, και τώρα στους αληθινά ισχνούς καιρούς που έκαστος θεσμός της Δημοκρατίας και του κοινωνικού συνόλου δέχεται αλεπάλληλα πλήγματα η απουσία του είναι έντονη και τρομερή.
Αιωνία σου η μνήμη Τάσο.
Η διευκρίνηση για τη συνωνυμία πιστεύω έγινε κατανοητή, σε περιπτώσεις συνωνυμίας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΤΑΣΟ!!!! Σήμερα που θα είχες τη γιορτή σου σου ευχόμαστε, εγώ και η μητέρα μου Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη. Αιωνία σου η μνήμη! Κάνεις Πάσχα με την οικογένειά σου καθώς χθες, όταν κτυπήσαμε τους σκάμνους στην εκκλησία σε θυμηθήκαμε, και δάκρυα έφτασαν στα μάτια μας, γιατί θυμόμαστε τη συμπεριφορά σου και την απώλειά σου τόσο βίαια και πρόωρα.
Αιωνία σου η μνήμη.
Καλή Αντάμωση και κυριολεκτικά ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΠΡΟΣΕΞΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΙΣ 23 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΑΝΟΙΞΕ. ΠΟΙΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ; ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ. ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΛΕΚΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΑΣΚΟΠΩΣ.
Ο ΘΕΟΣ ΜΑΚΑΡΙΣΕΙ ΤΟΝ. ΚΑΛΑ-ΑΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΕΠΡΑΞΕ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΛΙΒΑΝΙΣΜΑ. ΤΟΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝ ΑΚΟΥΕΙ, ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΝΤΕΣ, ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΤΑ Μ.Μ.Ε, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΔΩ.
ΑΣ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΗΣΥΧΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ…
Πιστεύω πως το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό βιβλίο συλλυπητηρίων πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Έκλεισε ο χρόνος, πέρασε, δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης. Πρέπει να το κλείσετε, γιατί δεν αξίζε. Ας βιβλιοδετηθεί, τώρα που στέγνωσαν τα δάκρυα και ο πόνος, και ας μην ανοίξει ξανά. Είναι παράκαιρο, ένα χρόνο και, να υπάρχει. Ούτως ή άλλως ο Τάσος Μητσόπουλος δεν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Υπουργός και Βουλευτής ήταν όπως τόσοι πολλοί που έφυγαν από τη ζωή, έστω και αν ήταν εν ενεργεία πρέπει κάποτε να αποσυνδεθεί η ιστοσελίδα και να μη χρησιμοποιηθεί ξανά.
Το να γράφουνε συνέχεια για αυτόν, δεν είναι υπέρ του, ούτε της οικογένειάς του. Συλλυπητήρια δε λέγονται μετά που έκλεισε ο χρόνος για κανένα άνθρωπος.
Δεν είναι σωστό ούτε για την ψυχή του, ούτε για κανέναν να συνεχίζει η ύπαρξη της ηλεκτρονικής αυτής ιστοσελίδας, μια και δεν εκφράζονται συλλυπητήρια σε αυτήν αλλά σκόρπιες σκέψεις όπως παράλληλα είναι μεγαλύτερη τιμή να βιβλιοδετηθεί, όπως ήταν η αρχική σκέψη δημιουργίας.
Μαρία Ιακώβου
Μέλος Δημοκρατικού Συναγερμού στη Λάρνακα
Πιστεύω πως το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό βιβλίο συλλυπητηρίων πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Έκλεισε ο χρόνος, πέρασε, δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης. Πρέπει να το κλείσετε, γιατί δεν αξίζε. Ας βιβλιοδετηθεί, τώρα που στέγνωσαν τα δάκρυα και ο πόνος, και ας μην ανοίξει ξανά. Είναι παράκαιρο, ένα χρόνο και, να υπάρχει. Ούτως ή άλλως ο Τάσος Μητσόπουλος δεν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Υπουργός και Βουλευτής ήταν όπως τόσοι πολλοί που έφυγαν από τη ζωή, έστω και αν ήταν εν ενεργεία πρέπει κάποτε να αποσυνδεθεί η ιστοσελίδα και να μη χρησιμοποιηθεί ξανά.
Το να γράφουνε συνέχεια για αυτόν, δεν είναι υπέρ του, ούτε της οικογένειάς του. Συλλυπητήρια δε λέγονται μετά που έκλεισε ο χρόνος για κανένα άνθρωπος.
Δεν είναι σωστό ούτε για την ψυχή του, ούτε για κανέναν να συνεχίζει η ύπαρξη της ηλεκτρονικής αυτής ιστοσελίδας, μια και δεν εκφράζονται συλλυπητήρια σε αυτήν αλλά σκόρπιες σκέψεις όπως παράλληλα είναι μεγαλύτερη τιμή να βιβλιοδετηθεί, όπως ήταν η αρχική σκέψη δημιουργίας.
Μαρία Ιακώβου
Μέλος Δημοκρατικού Συναγερμού στη Λάρνακα
Απίστευτο όμως αληθινό. Ένα χρόνο μετά το θάνατό σου, έφυγε και ο πατέρας σου. Δύο μέρες μετά, τη μέρα της κηδείας σου. Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Το λύγισε ο χαμός σου: μας το έλεγε πως βίωνε την τεράστια δυστυχία. Μας είπε, “σου εύχομαι να μη ζήσεις αυτό που περνώ εγώ τώρα”. Ήταν ένας ευγενέστατος άνθρωπος ο πατέρας σου και όμως έλιωσε από τον καημό. Τα λόγια του “Ο Τάσος έδωσε πολλή αγάπη και πήρε πολλή αγάπη” και οι έγνοιες του για τα παιδιά σου. Βύθισε τη Λάρνακα ο θάνατός του.
Ένα χρόνο μόνο άντεξε. Έχει τουλάχιστον την καλύτερη παρέα στον Ουρανό.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΤΑΣΟ……ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕΣ…ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑς ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ…ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΗΚΕ Η ΑΞΙΑ ΣΟΥ,ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ….ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑς ΤΑΣΟ ΚΑΙ ΑΝΤΛΟΥΜΕ ΘΑΡΡΟς ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΤΡΗΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΙ ΣΟΥ…..ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΤΑΣΟ……
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΤΑΣΟ…
Σίγουρα ο μακαρίτης ο Τάσος ο Μητσόπουλος ήταν ένα πολιτικό τέκνο του αείμνηστου Γλάυκου. Ήταν θέλημα Θεού να ακολουθήσει τον γηραιό πολιτικό στην αιωνιότητα. Αναλαφρο να είναι το χώμα που σκεπάζει αυτά τα δυο παιδιά της Κύπρου και της μεγαλης πατρίδας Ελλάδος.
Κάθε φορά που σφάλλουν οι πολιτικάντηδες μας πρέπει να φέρνουν στη μνημη τους τον Τάσο και να κάνουν αυτοκριτική και ενδοσκόπηση των όσων πράττουν.
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Σε μια εποχή όπου έχουμε κηρύξει τη σταυροφορία της λογικής, του ήθους και του ορθολογισμού, άτομα με το ηθικό παράστημα την αβρότητα και τον πολιτικό πολιτισμό του Τάσου Μητσόπουλου, αποτελούν σπάνια παραδείγματα και ολοζώντανες πυξίδες προσανατολισμού. Το παράδειγμα λοιπόν της τιμιότητας και το ηθικό παράστημα σου, αποτελούν για εμάς σταθερό φάρο, που κατευθύνει τη δράση μας. Ανασκοπώντας, όσα μέχρι σήμερα μας παρέθετες, ένα χρόνο μετά τον χαμό σου, αντιλαμβανόμαστε πόσο φτωχότεροι είμαστε. Μας λείπει σήμερα η οξυδέρκεια και η ταπεινοφροσύνη σου, το κουράγιο σου να συνεχίζεις ακόμα και όταν όλοι οι υπόλοιποι έχουν σταματήσει, γιατί για σένα, η πορεία ήταν πάντα αυτή που μετρούσε. Όχι το πρόσκαιρο χειροκρότημα ή οι προσωπικοί ωφελιμιστικοί αγώνες, μα η ατέλειωτη επιμονή σου να θέτεις το σύνολο πάνω από το εγώ.
Έφυγες πριν ζήσεις. Πριν σε ζήσουμε. Πριν σε ευχαριστήσουμε. Ευτυχώς προλάβαμε να σε αγαπήσουμε.
Θα σε θυμόμαστε για πάντα, ευχαριστώντας σε που υπήρξες ένας από εμάς.
Μετά από ομόφωνη απόφαση του Πολιτικού της Γραφείου, η Νεολαία του Δημοκρατικού Συναγερμού, καλεί όλα τα μέλη της όπως συμμετέχουν στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης του Τάσου Μητσόπουλου.
ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΝΕΟΙ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΤΑΣΟ. ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΣΕΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΝΑΝΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΟΥ ΣΤΗ ΓΕΝΝΕΤΕΙΡΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ.
Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΡΟΣΩΠΟΥ, Ο ΝΙΚΟΣ ΤΟΡΝΑΡΙΤΗΣ ΜΙΛΗΣΕ ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ.
ΟΛΟΙ ΣΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝΕ ΟΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ “ΕΦΥΓΕΣ”, ΠΟΥ ΠΑΓΩΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΗ.
Ο θάνατος του Τάσου Μητσόπουλου, δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Για αυτό θεωρήσαμε,πως έπρεπε να γράφαμε δύο λόγια για αυτόν
Θέλαμε τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου να αποχαιρετίσουμε ένα πολιτικό. Επειδή το γνωρίζαμε εκ του σύνεγγης και λείπαμε εκτός Κύπρου όταν έφυγε από τη ζωή και δεν είχαμε την ευκαιρία να τον αποχαιρετίσουμε στην κηδεία και την ταφή του. Αυτή είναι η μόνη ευκαιρία να τον αποχαιρετίσουμε και να τον ευχαριστήσουμε για αυτά που προσέφερε στον τόπο μας.
Δεν έχουμε να πούμε τίποτε παραπάνω. Μακάρι όλοι όσοι ασχολούντα με τα κοινά, ή έχουνε βλέψεις για την κατάταξη σε κάποιο αξίωμα, οποιοδήποτε είναι αυτό να εμπνευστούνε από την όλη προσφορά στην Κύπρο τόσο του Γλαύκου Κληρίδη, όσο και από το εξαίρετο κοινοβουλευτικό έργο και την άριστη υπουργική θητεία του Τάσου Μητσόπουλου.
Όχι μόνο για το Δημοκρατικό Συναγερμό, αλλά από παντού, διότι ο Γλαύκος ήταν Πρόεδρος της Κύπρου μας και ο Τάσος ήταν Υπουργός, με ήπιο τόνο, αντικειμενικότητα, ευθύ πολιτικό λόγο, σωστή στάση, μακρυά από χρωματισμούς, δίχως ειρωνείες προς τους αντιπάλους και σεβασμό στις αντίθετες προτάσεις.
Η εργατικότητα και η προσιτότητα και των δύο ας γίνει παράδειγμα.
Εμείς, ξέραμε τον Τάσο, διότι η σύζυγός μου εργαζότανε σε ναυτιλιακή εταιρεία που είχανε πάρε-δώσε με το Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλιακής Εταιρείας το οποίο βρισκότανε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων που ήτανε ο πολιτικός προϊστάμενός του.
Ας αναπαύονται και οι δυο εν ειρήνη στα σπλάχνα της κυπριακής γης, που τόσα της προσέφεραν μέσα στην επίγεια ζωή τους.
Η σύζυγός μου έγραψε πριν ένα διάστημα κάποια λόγια για αυτόν. Με ενημέρωσε για την ύπαρξη του ηλεκτρονικού βιβλίου και αποφασίσαμε να στείλουμε ένα τελευταίο μήνυμα για αυτόν…
ΠΑΝΙΚΟΣ & ΟΛΓΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΕΦΕΡΗ 47Α
ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΕΡΜΑΣΟΓΕΙΑΣ
Ο Θεός ας σε αναπαύσει. Γαληνεμένα τα νερά να σε ταξιδεύουνε στην αιωνιότητα, μαζί με τους άλλους κεκοιμημένους. Ας ελπίσουμε ότι θα διασχίσεις με τα φτερά του μυαλού σου τον κόσμο, ότι με ένα μεγάλο ιστιοφώρο θα ταξιδέψεις στα πέλαγα, ας είναι δροσερό το αεράκι που θα ταξιδέψει την ψυχή σου. Σου άρεσαν τα ταξίδια, πίστευες στο Θεό, τώρα όλα αυτά είναι ένα.
Τώρα πια είσαι ελεύθερος, από την πίεση της καθημερινότητας. Τώρα πια μπορείς να διασχίσεις τα πέλαγα.
Από χώμα είμαστε και στο χώμα καταλήγουμε.
Οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους – οι ζωντανοί με τους ζωντανούς.
Η ζωή μας συνεχίζετε.
Μικρή για προβληματισμό. Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη… Στη γαλήνη και την πραότητα που είχες στην επίγεια ζωή σου.
Ο Θεός ας στηρίξει την οικογένειά σου. Πραγματικά είμαστε όλοι συγκλονισμένοι. Η ευχή μου είναι πως ο Θεός θα σε στηρίξει. Εγώ και η αδελφή μου που σε εκτιμούσαμε, ευχόμαστε να αναπαύεσαι εν ειρήνη αγαπημένε Τάσο!
Αυγή Μιχαήλ Φλωρέντζου
Ανθούλλα Μιχαήλ Περικλέους
Η απώλειά σου δεν μπορεί να εκφρασθεί με λόγια. Όμως πρέπει να προχωρήσουμε. Οι δυσκολίες, τα εμπόδια, τα προβλήματα όλα αυτά συμπίπτουν και κάνουνε τους ανθρώπους πιο σκληρούς.
Πραγματικά, εύχομαι πως ο Θεός θα αναπαύσει την οικογένειά σου εν ειρήνη γιατί σου άξιζε επειδή ήσουν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Τα αξιώματα που είχες δεν τα τίμησαν άλλοι τόσο άρτια, ήσουν ο καλύτερος Υπουργός και ο καλύτερος Βουλευτής που είχε ποτέ της η Κύπρος ανεξαρτήτως κομμάτων και πολιτειακής ταυτότητας.
Πιστεύω πως ο Θεός μια μέρα, θα μπορέσει να δώσει απάντηση στο ερωτηματικό μας, γιατί έφυγες τόσο νωρίς, τόσο άξιος, τόσο καλό παιδί. Κρίμα, άδικο, πραγματικά μεγάλη αδικία. Η Κύπρος υστερεί τώρα που δεν υπάρχεις ως έννοια.
Ο Θεός ξέρει. Θα επανέλθω στην αρχική μου πρόταση: οι δυσκολίες, τα προβλήματα και τα εμπόδια είναι χρήσιμα για μας.
Καλή αντάμωση στον άλλο κόσμο…
Έρμα Σαββίδου
(από τη Μόρφου)
Rest in Peace. I hope that God will forgive us!
Ο χαμός σου χαράχτηκε στο μυαλό μας και θα παραμείνει για πάντοτε ισχύ στη μνήμη μας για όσο ζούμε. Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη.
Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που έφυγες. Κανένας δεν πρόκειται να σε ξεχάσει. Όλα όσα προσέφερες στην Κύπρο, με τις ενέργειές σου, τις προσπάθειές σου για τις συγκοινωνίες.
Στη Λεμεσό επωφεληθήκαμε τα βέλτιστα με τα θέματα που σχετιζόντουσαν. Όντας υπάλληλος ναυτιλιακής εταιρείας, και λόγω της γνωριμίας που είχαμε μεταξύ μας, θα ήθελα να σας ευχόμουνα ο Θεός να σας αναπαύει.
Η Παναγία να στηρίζει την οικογένειά σου.
Δεν σε ξεχνουμε ΤΑΣΟ……ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ….
Ποτέ δε σε λησμονώ. Είμαι η κόρη του Πολύκαρπου Ιωαννίδη, για αυτό θυμάμαι τις επιταγές σου. Ως Υπουργός ήσουν ένας άριστος, βοήθησες, ποτέ δε βαρυγκόμησης, ποτέ δεν παραπονέθηκες, έγιναν πολλά θέματα κατά τη διάρκεια της θητείας σου ως Υπουργός. Το ήθος, οι αξίες, τα ιδανικά σου και το βασικότερο οι απόψεις σου που τις διέπες μέσα σε ένα κλίμα ηπιότητας. Η ευγένειά σου, η προσέγγισή σου προς τους άλλους ακόμη κι αν ερχόσουνα από άλλες παρατάξεις.
Μεγαλώσαμε μέσα στα προβλήματα, μέσα στις διαταραχές της Δημοκρατίας. Όπως το Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου ήταν η εισβολή. Τα νιώθουμε ακόμα, τα βλέπουμε, τους Τούρκους να μπαίνουνε στην πατρίδα μας, και όλα να γίνονται ανάστατα.
Θυμάμαι τις δυσχέρειες, και ένιωθα κάποια ανακούφιση για την πατρίδα μου, την κατεχόμενη, όχι την ημικατεχόμενη για τα όσα πέρασα. Θεωρούσα πως εσύ θα μπορούσες να γινόσουνα Πρόεδρος της χώρας γιατί είχες όλα τα φόντα, όλες τις γνώσεις, τις απαιτούμενες εμπειρίες και το βασικότερο τα αγνά αγαθά όπως ήταν το ήθος και η ευγένεια, όπως ήταν η εργατικότητα, το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και το βασικότερο η αγάπη προς το Θεό.
Σε έβλεπα στην εκκλησία, γνήσιο, ταπεινό, αγνό. Τόσος κόσμος να προσεύχεται για σένα τότε που βασανιζόσουνα στο νοσοκομείο. Όλοι πήγαιναν στην εκκλησία. Άνθρωποι που δε σε ξέρανε νιώσανε τον πόνο, πόσο μάλλον εμείς που σε ξέραμε. Δεν πρόκειται να ξεχάσω την προσέγγισή σου στην παράλυτη μητέρα μου. Δεν πρόκειται να λησμονήσω τον τρόπο που με προσέγγισες. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη στάση που είχες για τους άνεργους, για τους φτωχούς, για τα κοινωνικά παντοπωλεία. Όλος ο κόσμος θυμάται με δάκρυα στα μάτια τη συμπεριφορά σου.
Ήσουν ένας άξιος.
Οι προσευχές μου υπέρ αναπαύσεως της ψυχής σου είναι επί καθημερινής βάσεως στο μυαλό και το στόμα μου.
Είμαι Κύπρια, Καρπασίτισσα, θέλω να πω ξεκάθαρα και κυπριακά: Ο Θεός μακαρίσει σε, Τάσο…
Όλος ο κόσμος συγκλονίστηκε από το χαμό σου…
Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ακόμα, εμείς οι δημότες της Αραδίππου σε μνημονεύουμε κάθε Κυριακή. Δεν ήταν λίγα τα όσα έκανες για την κοινότητά μας, για την πόλη μας, για την πατρίδα μας σε ευρύτερο στάδιο από τα διάφορα πόστα που ασκούσες εξουσία: νομοθετική και εκτελεστική.
Τόσο ως βουλευτής, όσο και ως Υπουργός των Συγκοινωνιών και Έργων, όπως επίσης και ως δημότης της Λάρνακας και της Αραδίππου η διακριτική παρουσία σου, η έγνοια σου για μας, το ενδιαφέρον σου, η ουδέτερη στάση σου, η αντικειμενικότητά σου, αυτά θα παραμείνουνε χαραγμένα.
Ο πόνος μας ενωποιήθηκε με τις διαδικασίες, με τη διοίκηση του κράτους, με την καθημερινή ζωή. Δεν είναι τόσο έντονος όσο παλιότερα. Καλά λέγανε πως ο χρόνος είναι ο καλλίτερος γιατρός.
Ο Θεός ας σε αναπαύσει.
Μακάρι, όλα να πάνε καλά για σένα και την οικογένειά σου. Το θετικό είναι πως τα παιδιά σου ζήσανε την πλείστη ενήλικη ζωή τους μαζί σου. Στο Δημοκρατικό Συναγερμό, εκφράζω τα θερμότατα συλλυπητήριά μου και το κυριότερο στην πολιτεία που έχασε το καλύτερο τέκνο της και τον πιο άξιο υπερασπιστή των ιδεώδη της.
Αδικία μεν, δυσκολίες πολλές για τους αξιωματούχους να επιβιώσουνε και να δουλέψουνε στην τόσο έντονα αξιοκρατική παρουσία σου.
Όλοι σε θαυμάσαμε Τάσο μου…
Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη, εν τόπο χλοερό, εν τόπο αναψύξεως.
Νίκη Δημητρίου
Ηρώ Χαριλάου
Κύριε Τάσο, σας γνώρισα και ήσασταν πέραν από σπουδαίος. Ευγενέστατος, προσήνης, φιλικότατος, καθωσπρέπει. Άνθρωποι σαν εσάς, με τα δικά σας φόντα και τη δική σας ανατροφή πρέπει να ζητάνε άδεια από το Θεό για να ζούνε για πάντα. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είχανε το ήθος σας. Πέρασαν επτά μήνες και ακόμα να το πιστέψω. Καθημερινά λέω πως δεν είναι αλήθεια, πραγματικά είναι κάτι το απίστευτο. Ήταν μόνο μια μέρα. Όλα αυτά δείχνουνε πως δεν είμαστε τίποτε, απλά φτερό στον άνεμο και τίποτε το ουσιαστικό.
Ο Θεός ήξερε όμως γιατί το έκανε. Έχω καρκίνο του μαστού, και ποτέ δεν επέρριψα τις ευθύνες μου σε Αυτόν. Ας ελπίσουμε πως η αιωνιότητα για σας θα είναι κάτι το απάνεμο. Ας είναι δροσερό το αεράκι που θα ταξιδεύσει την ψυχή σας… Ας είναι η γαλήνη του Παραδείσου η νέα σας στέγη και εκεί να σας συντροφεύουνε οι αγίοι, οι αγγέλοι, οι πεθαμένοι συγγενείς σας.
Έχασα πρόσφατα τη μητέρα μου, και γνωρίζω τον πόνο του να χάσεις κάποιον. Δύο μήνες, φύγατε και εσείς. Δυο θανάτοι. Απίστευτο.
Μακάρι κ. Τάσο στους ουρανούς, να περνάτε καλά και να γνοιάζεστε για την Κύπρο από ψηλά όπως γνοιαζόσασταν και όταν ήσασταν επί γης.
Αιωνία σας η μνήμη.
Όλοι εμείς που σας γνωρίσαμε, θα σας θυμόμαστε καθημερινά και θα προσευχόμαστε για σας. Η προσευχή είναι το μόνο μας στάδιο, η μόνη μας επικοινωνία, η μόνη μας προσφυγή και όλα τα άλλα έρχονται από μόνα τους.
Ανεξιχνίαστες οι βουλές του Υψίστου.
Αν και δεν μπορεί η ψυχοσύνθεσή μου να το δεχθεί, σήμερα αποφάσισα να το δεχθώ.
Καλήν Παράδεισον έλεγε η γιαγιά μου.
Καλήν Παράδεισον κ. Τάσο.
Ο Θεός μακαρίσει σε.
R.I.P.
Χαρά Παπαδοπούλου-Αρδανίτου
Κρίμα να φεύγουν νέοι με όραμα και γνώσεις όπως εσένα, Τάσο. Που ήσουν τόσο καλός, τόσο ευγενικός, που ήθελες να προσεγγίσεις τον κόσμο. Όλα αυτά που έλεγες, ήταν πάντοτε σωστά.
Ας αναπαύεσαι εν ειρήνη.
Αλίκη Κωνσταντίνου
Ο χαμός σου δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Πόσο μάλλον εμέναν, που έχασα τον πατέρα μου μικρή από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ήταν 56 και εγώ 17. Νιώθω τον πόνο ακόμα, φαντάζομαι τα παιδιά σου που χάσανε τον πατέρα τους σε πιο μικρή ηλικία και εσύ ήσουν νεότερος.
Όταν χαθεί ένας νέος άνθρωπος, η λύπη βαριά σε όλους. Εσύ ήσουν ένας πολιτικός που αγάπαγε ο κόσμος γιατί ήσουν ευγενέστατος, έντιμος, εργατικός, φιλότιμος. Όλοι σε συμπαθούσανε γιατί ήσουνα ήπιος και πάντα υπέρμαχος της ηθικής και της καταπολέμησης του ρουσφετιού. Να δώσει, όχι να πάρει. Πήρες όμως: πήρες την αγάπη του κόσμου. Η αδελφή μου που δε σε ήξερε, έκλαιγε όταν έβλεπε την κηδεία σου. Είδαμε τις κηδείες των παλληκαριών στο Μαρί και δεν κλάψαμε, είδαμε τη δική σου και κλαίγαμε. Ο λόγος γιατί ήσουν πολιτικός, καθαρός, καλόψυχος, πράος, ευπρεπής, αγνός. Κατάφερες να διοικήσεις χωρίς περιστροφές. Ίσως να είχες τα σωστά πρότυπα, ίσως επειδή η καρδιά σου ήταν μεγάλη.
Αυτή η καρδιά που σε πρόδοσε….
Αιωνία σου η μνήμη.
Ο Θεός ήξερε γιατί το έκανε. Αν είναι με την καλοσύνη που μετριούνται τα χρόνια τότε έζησες παραπάνω από όλους. Μιλούσες τόσο ήπια, μιλούσες τόσο ευγενικά, τόσο άξια.
Θα ξεπερασθούν οι δυσκολίες. Όταν είδα την κορούλα σου στην τηλεόραση, μπροστά στο φέρετρό σου τόσο ψύχραιμα να σε αποχαιρετά, συγκλονίσθηκα και εγώ και όλη η Κύπρος. Μέσα στην ψυχοφθόρα τριβή της πολιτικής, στον επιφανειακό καταναλωτισμό, στις ακραίες θέσεις, στις έριδες, να έμαθες με τόση σύνεση και ωριμότητα σε μια μικρή κοπέλα να αντιμετωπίζει τόσο ψύχραιμα τη φυγή του πατέρα της. Πέθανες, αλλά αυτά που έμαθες στα παιδά σου θα ζουν για πάντα.
Τυχεροί αυτοί που σε γνωρίσανε. Εγώ δε σε ήξερα. Πρόσφατα, έμαθα από ένα παιδί που σε ήξερε πως είχε ανοιχθεί ένα βιβλίο συλλυπητηρίων. Ένιωσα την ανάγκη να πω δυο λόγια, γιατί χάνονται οι νέοι, άδικα σαν εσένα, όπως ο Άκης Κλεάνθους το 2011, όπως ο πατέρας μου το 1999, όπως ένα σωρό άλλοι που δε γνωρίζουμε – γνωρίζουμε μόνο για τα πρόσωπα της πολιτικής ζωής.
Πιστεύω ότι αυτά γίνανε επειδή ήσουν καλός άνθρωπος, για αυτό έγινε τόσος ντόρος για το θάνατό σου. Ήσουνα αγαπητός σε όλους τους κομματικούς χώρους, ήσουνα υπόδειγμα ανθρωπιάς, αξιών, ευγένειας, καλοσύνης, ήθους. Ήσουνα διαφανής και έντιμος. Ήσουνα ήπιος και αυτό αφόπλιζε τους αντιπάλους σου, γιατί δεν μπορούσανε να σου επιτεθούνε. Η ευγένεια είναι δείγμα της ανατροφής σου. Μπράβο στους γονείς σου που σου μάθανε να συμπεριφέρεσαι τοιουτοτρόπως. Συγκλονιστικός ο χαμός σου, αλλά τι να κάνουμε. Θα επιβιώσουμε.
Θα λείψεις από την Κύπρο, γιατί σε είχε ανάγκη. Το κενό σου δεν πρόκειται να καλυφθεί ποτέ. Διότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Ήσουν ένας ευγενέστατος και ήπιος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που δούλευε σκληρά για να προσφέρει, ένας άνθρωπος που ήθελα να βοηθά, ένας άνθρωπος που ήθελε να στηρίζει.
Όλοι θα σε θυμούνται σαν ένα καλό άνθρωπο που γνώρισαν.
Ο Θεός ας σε αναπαύσει.
Το άγγελμα του χαμού του Τάσου ήταν αναπάντεχο, σαν ψέμα…
Κρίμα και άδικο. Είμαι βέβαιος πως θα τον θυμόμαστε όλοι οι Έλληνες, Κύπριοι, Ελλαδίτες και ομογενείς που κάποια στιγμή στη ζωή μας συνεργαστήκαμε μαζί του, ή έστω τον γνωρίσαμε.
Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΚΑΤΑΤΑΞΕ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ!!! ΕΤΣΙ ΛΕΒΕΝΤΗ ΜΑΣ ΤΑΣΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ!!ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΟΛΥ!!
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ !!
Χριστός Ανέστη, όμορφε και ευγενικέ άνθρωπε. Καλήν Ανάσταση.
Καλό σου ταξίδι, παλιέ μου συμμαθητή και φίλε! (Μυτιλήνη, 1976-77)
ΑΞΙΕ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΕ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Αγαπημενε Τασο παρολο που σου εχω ξαναγραψη πριν εβδομαδες η απουσια σου εχει γινει ποια αντιληπτη μας εχεις ληψει πραγματικα. Μακαρι να μην γινονταν ετσι τα πραγματα….
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Αγαπημένε μου Τάσο,
Θέλω να με συγχωρέσεις αν καθυστέρησα να γράψω κάτι για σένα,
όμως η ψυχή και το μυαλό μου αρνούνται πεισματικά να δεχτούν
τον αιφνίδιο,αδόκητο και σκληρά πρόωρο θάνατό σου
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ
Αγαπημενε μας ΤΑΣΟ.Στο 9ημερο μνημοσυνο σου που συνπιπτει με την εθνικη μας επετειο της 1ης απριλιου μαζι με τους συνονοματους σου ηρωες [φενεται το εχει και το ονομα] αναφερω κατα σειραν. ΤΑΣΟς ΜΑΡΚΟΥ, ΤΑΣΟς ΙΣΑΑΚ, ΤΑΣΟς ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς, ΤΑΣΟς ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟς και με ολους του αλλους ηρωες ολων των εθνικων μας αγονων να μας παρακολουθειται απο ψηλα στα εθνικα μας θεματα, και αν κανουμαι λαθος να βροντοφοναξεται δυνατα. ΑΙΩΝΙΑ ΣΑς Η ΜΝΗΜΗ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ.
Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε μας υπουργέ! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει!
Θερμά συλλυπητήρια
Γιώτα
Αγαπημενε μας Τασο, 9 μερες από τοτε που εφυγες από τον ψευτικο αυτο κοσμο! Η οικογενεια μου και εγω, αλλα ιδιαιτερα ο πατερας μου σε σκευτομαστε συνεχεια! Δεν θα σε ξεχασουμε ποτε! Αυριο βραδυ θα μας λειψεις από το Δημοτικο Θεατρο Λαρνακας, στη γιορτη για την 1η Απριλιου. Θα γιορτασεις την μεγαλη αυτη επετειο της Κυπρου μας, μαζι με τον Αυξεντιου, τον Παλληκαριδη, το Ματση, τον Καραολη και ολα τα αλλα παλληκαρια της ΕΟΚΑ! Ειμαστε πολυ περηφανοι που θα εισαι μαζι τους! Καλο Παραδεισο Τασο μας! Σε αγαπουμε! Μας λειπεις!
Ο Τάσος Μητσόπουλος συνεχίζει να μας δίνει το μήνυμα της ελπίδας για σωτηρία από την καταστροφική πορεία που μας οδήγησε το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Μας θυμίζει ότι υπάρχει ακόμα και ήθος και εντιμότητα.
Ευχαριστούμε φίλε Τάσο.
Καλό ταξίδι!
Ο Τάσος πάνω από όλα ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Διακρινόταν από την αγάπη του προς το συνάνθρωπο του, την τιμιότητα το ήθος την πραότητα ,την ευγένεια . Αυτά τα χαρακτηριστικά του -του προσέδωσα κύρος σεβασμό και εμπιστοσύνη.
ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
ΤΑΣΟ ΜΟΥ ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΑΝΔΡΕΑ ΘΑ ΣΟΥ ΤΟ ΦΕΡΩ ΞΑΝΑ…
Φίλε Τάσο ,
Μπορεί να έφυγες τόσο πρόωρα αλλά πρόλαβες να καταστείς σύμβολο ήθους και αγάπης για την πατρίδα ,καθολικά
αναγνωρισμένο. Έβαλες ψηλά τον πήχυ Τάσο.Αυτή είναι και η συνεισφορά σου στην πατρίδα. Δεν χρειάζεται πια να
κάνουμε αναλύσεις για το καθήκον των πολιτικών αλλά και του καθενός μας.Αρκεί απλά να ακολουθούμε το δικό σου
παράδειγμα.
Σε ευχαριστούμε για όλα Τάσο.Καλό σου ταξίδι…
Ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε στην είδηση του αδόκητου χαμού σου. Ήσουν και θα είσαι ένα μέλος της πολιτικής μας οικογένειας. Για κάποιους από εμάς ήσουν φίλος, για άλλους συνεργάτης και για πολλούς μας πολιτκός μέντορας.. Η απώλεια είναι βαριά.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Τάσο.. Ότι και να πούμε είναι λίγο μπροστά στο ήθος και την προσωπικοτητά σου.
ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΟΝΝΕΔ ΟΛΟΙ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ Ο ΤΑΣΟΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΨΗΛΑ.ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ, ΞΕΧΩΡΙΖΕ, ΗΤΑΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.ΚΡΙΜΑ, ΤΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ.
ΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ…ΕΝΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ…. ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΠΟΥ ΚΙ’ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ… ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ…
Η εκδίκηση όσων φεύγουν νωρίς είναι ότι μένουν πάντα νέοι και ωραίοι. Όπως ήσουν και εσύ.
Μας λείπεις
Σε γνωριζα μονο απο τηλεορασεως, ομως η αναχωρηση σου απο την παρουσα ζωη με συγκλονησε. Ειμαι σιγουρη οτι “ητοιμασθη σοι τοπος αναπαυσεως”και τωρα βρισκεσαι στη γειτονια των αγγελων. Αιωνια ας ειναι η μνημη σου, Τασο!
Φιλε Τασο
Ας ειναι ελαφρυ το χωμα που σε σκεπαζει. Μακαρι ο Θεος να σε καταταξει σε σκηνες δικαιων. Μακαρι τα παιδια σου και η γυναικα σου να αντκησουν δυναμη απο την αγαπη του κοσμου για να μπορεσουν να αντεξουν τον αδοκητο χαμο σου